کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

سيد نورالق صبا

 

ميعاد

 
وعده گاه من وتو
لب آن جوى جوانمرد بزرگ
روى آن سبزه
              
كه پاكيزه تر
                                                
ازآه نسيم سحر است
زيرآن سايه كه از بركت اندام سپيدار كهن مى رويد
آفتابم اما
گل دستان حنا بسته يى تو

***
هاى !
      
يادت نرود !
قصه ها مان همه از ده باشد !
همه از رحمت اين سفر ه يى  گسترد ه يى  پاك !

با من از كشت بگو
با من اما فقط از همهمه يى    فصل درو
فقط از شعر شبانان در دشت
فقط از بانگ “دل اي دل“ دركوه
عاشقم
     
عاشق يك لحظه نشستن لب جو
دوست دارم
         
سپرم تن به گل وحشى دشت
دوست دارم
                          
كه بياميزد، گرم
نفسم با نفس گندمزار
يا چنان چون گل قاصد ببرم
خبرآمدن نم نم باران با باغ
راستى باغ مرا
             
عطر پيراهن گلدار بلندت كافي ا ست !
***
دلم از شهر گرفته ست
آسمان تنگ ا ست در شهر
وزمين سيمانى
سبزه ها بى رمق اند
لاله ها قلابى
عشق، در شهر، فروشى است

.....

 

 

***********

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ٢۹                           سال دوم                                   جون ٢٠٠٦