کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

اعجاز

 

آرش آذیش

 

 

 

امروز را

با تو آغازیدم؛

که

شادمانی هلهله می کند

که

حسرت دور دور مستی می کند

که

واژه گان

با سخاوت می آیند

که

قلم کاکه گی می کند

که

امید پهلو به پهلوی من

می خرامد

که

به در و دیوار

سلام می گویم

که

با گل و گیاه

احوال پرسی می کنم...

اعجاز عشق

یعنی این!

آفتابینه بانو

 

***********

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ٢۸                           سال دوم                                   می ٢٠٠٦