واصف باختری

پخته د رکورهء پنجاه...

قصه بودیم و کنون قـــــصه کوتاه شدیم

کاستیم از خود و کوتـــــــــاه تر از آه شدیم

در سرآغاز که برخاست به همنواهی ما

که سرانجام درین بـــــــــــادیه گمراه شدیم

یار دوشینه چه نوشینه نواهایی داشــت

لیک ای وای که ما دیرتر آگـــــــــاه شدیم

ز اول و ز آخر این بزم چه دانیم که ما

تا به هنــــــــــــــگام رسیدیم و نا گاه شدیم

آتش عشق ز خاکستر پیری نفــــــسرد

گل سرخیم که بشـــــــــگفته به دیماه شدیم

کودکانیم درین کوی مپــــــــــندار که ما

پخته در کوره تابنده پنــــــــــــــــجاه شدیم

به که پیرانه سر آیین گدایان گـــــــیرم

گرچه دربازی طفلانه گهی شاه شـــــــدیم

رهنوردانه نگاهی به عقب کن ای یار

که به هر چاله فتادیم و به هر چاه شــــدیم
 

                                       اولین قصه کوتاه هدایــــت خواندیم

                                       قصه کوتاه که ما قصه کوتاه شـــدیم

***********