شبگير پولاديان

ایاخامه پردازغربت یکی نامهء داغ پرور نویـــــس
غریب غروبم زدنیای سردم به خورشید خاور نویس

برون کن به تمــــــــــــــــــــــــــهید نامت مدادشکسته سرتلخکامت
به خونابه دیدهء سرخ فامـــــــــــت غــــــــــــــم بال گســــتر نویس

نامهدبیر دیاران پوچ عدم ، به تیغ کبود قلم
زچاه سیاه ستم ، به دیواره سرخ آذر نویس

نه شهــــنامه آغاز که تاج سر شاه من چلــــــــــــــــيپای خارست
یکی رســــتم تلخ خونین به چاه شغــــــــــــــــــــــــاد برادر نویس

زسرچشمهء خونفشان درونمایهء تلخ اندوه خویش
به آیین غمنامه های که نیکی سوگ دفتر نویس

زنی نامه کن داستان نفیرم برآوربه هفـــــــــــــــــــــــــت آسمان
چوتندیس بودابه آتش بکش پیــــــکرم هفت پـــــــــسکر نویس

کتاب نحوس پر ازنگبت ســـــــــــــــــــرنوشت سیاه مرا
خط سرخ بطلان بکش سر به سردیگربارش از سر نویس

بگو تاچه معنی کنم نشســــــــــــــــــــتن به ژرفای آییـــــــــــنه را
که من خود ندانم کی ام چیستم ؟ دو سه واژه در خور نویــــس

دوسه واژهء گنگ ازجملهء سخت مغلوط وناخواندنی
واز نام های فراموش من زیک کهنه دفتر نویـــــــس

وفا را کج وکوله بنگاربه خط سیـــــــــــــــاهرنگ خاکســـــتری
چو مردی به دروازه دوست ولی خورده از پشت خنجر نویس

خط میخی خاطراتم نخواندند کارآگهان جهــــــــان
دیجیتاله کن متن ذهنم به خط خوش کمپیوتر نویس

چه خوانی به گوشم ازین بیش زین ابـــــــــــتذال کلیشه شده
از آن خط ســـــــــــوم که ناخواندنی ست برایم مکرر نویس

به دیوار ویرانه خاطراتم یکی نقش شاخ شکسته
فرومانده در دست تاراج باد گل سرخ پرپر نویش

***********