کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

محمد زرگر پور

 

زبان تر

 

مرغیست سکوت، پر ندارد

غوغا غنوده، سر ندارد

تندیس غرور و بی نیازی

دردیدهء گل، هنر ندارد

در بند و شکسته است شورم

این عقده، زبان تر ندارد

صد شوق تبارز است، اما

این نقش تهی اثر ندارد

گردونهء دست کیست دوران

این زاده مگر پدر ندارد

 

                                                  حلاج! شرار و سوز عشقش

                                        جز سینهء ما مقـــــــــر ندارد

 

 

***********

بالا

دروازهً کابل

سال دوم          شمارهً ٢٦         اپریل 2006