|
کابل ناتهـ، Kabulnath
|
محمد نسیم اسیر
اشک جگری
تو پریزادی و من نیز خریــــــدار پری عمر در محــنت این فکر و هوا شد سپری تیر مژگان تو در خانهء دل جــــــا کرده زآن سبب اشـــک ز مــژگان من آید جـگری این چنین مفت ز کف باز رهایـــت نکنم گرچه چون مــرغ هوا پر بکشی و بپـــری شده چندی به هوای دگرت مـــــی بینم آری آری به خیال و به هــــــــــــوای دگری خبرت نیست که بی توچه به من می گذرد وا ازین غفلت و صـد وای ازین بی خبری از در خویش به نومیدی ام امـــروز مران که کشـــــــیدم به غم عشق بسی دربـــدری نارسا نالهء من هیچ به گوشت نرســـــد یا تو خود را زده ای سیـــمبر من به کـــری بر سر راه تو چون خاک سر ره گشتــــم
تا تو یک روز کرم کرده ز
خــــــــاکم گذری نیست امـــــید رهایی ز غم یار «اســیر» در زمین گر بروی یا به هــــوا گر بپری
************ |
