روزگاز عجیبی است، که دراین غرب زمین، شماری از ما شبه روشنفکران افغان، آستینها را برای زر اندوزی بر زده ایم.
 

روز گار عجیبی است، که دراین غرب زمین، شماری از ما شبه روشنفکران افغان، برای تاءمین هویت ملی مان، در باغچه ی خانه ای مان، گندنه و ملی سرخک می کاریم.
 

روزگار عجیبی است، که در این غرب زمین، شماری از ما شبه روشنفکران افغان، به خاطر  سروده ای  ویا نوشته ای، برای پاداش از ملت مظلوم خویش در صف  ایستاده ایم.
 

روزگارعجیبی است، که دراین غرب زمین ،شماری ازما شبه روشنفکران افغان، برای غصب آشیان  ِ بلند  ِ در جنگل  ِ طوفان زده ای سر زمین ما، دلهای مان پَر می زند و برای طعمه ی خونینی، منقارهای چرب خویش را آماده گردانیده ایم.
 

درچنین روزگاری ودر چنین آب وهوای از خود محوری به خود پرداختن، شماری از فرهنگیان  ِ فرهیخته ای مان، از امکانات دست داشته، به فرهنگ مان می پردازند وبا راه اندازی صفه های انترنتی فرهنگی، برای فرهنگ مان تا حد امکان شان خدمت درخور انجام می دهند. یکی از این کسان ایشور داس است.
 

ایشور داس، که امروز ما شاهد سالگرد  ِ صفحه اش ( کابل ناتهـ) هستیم ، جند سالی است، از راه این صفحه، برای فرهنگش و مردمش خدمت می نماید. یکی از ویژه گیهای کار کابل ناتهـ، همانند چند صفحه ای معدود دیگر، دراین است ، که دراین صفحه فرا قومی و فراملیتی اندیشیده شده،  مطالب تفرقه افگند زبانی وقومی جای پایی نداشته اند و همچنان از خامه پردازان! وسرودگران ! تنفگ به دست اثری راه نداشته است.

واما، از نگاه شکل ، کابل ناتهـ می رود به سوی کلیشه شدن. من باوری که به ایشور داس دارم، ایشان  به این امر نیز توجه خواهند کرد ونه خواهند گذاشت، کابل ناتهـ همانند برخی ازمجلات مطبوع مان کلیشه ای شود.

برای دوست عزیزم ایسرداس صحت  وموفقیت تمنا دارم

قدمش استوارتر باد