اگر ســـتارهء شعرم به چشمهایش رسید
چـــسان کسی نشناسد ز هیچ پنجره اش
اگر چه زخم سنانش زدند و بیمار است
درین سکوت درخت و بهـــار و آزادی
همــــان ستارهء بی کهکشان و بی یاور

 

بدان که شام شکست و سحر بجایش رسید
که گریه او رسد انــــــجام انزوایش رسید
بنام عشق درین هفــــتخوان صدایش رسید
صــــــدای سبز شگفتن هم از نواش رسید
جــــــــهان بدست بگیرد چو آشناش رسید