داكتر اسدالله شعور

 ستاره­گان ز شـرف رسته در دیار هـبوط

شـهاب­گونه ردیف­اند ­روی خــــــــط سـقوط

مه محاق در آسـایش و به­خـلوت خـود

بری ز جلوه و فـارغ ز رنـجِ ســـــــــیر خطوط

شهابِ تیرفـگن در فـضـای تـیره و تـار

بـه لوح شـب بنویـسد پــــــــــــــــــیام نـامـربـوط

پـرست زنـبر انگشتـیان ز آتـش خــور

 شـد آفتـاب گـرفـتـار ســـــــــــــــــرنوشت بـلوط

به شـور و هـلهله اين دودمان روی سیه  

دهان چو چاه جهـنم  و کله­هـا مـــــــــــخـروط

زنند تنـه­ی هرچی صنوبـرست و  چـنار

نـه قایلـند به قـید و نـه پایـبـــــــــــــــــند شـروط

که این گـروه تـبـردار و تـیره دل ز ازل

بـه­دوده­ی­ شـــــرر و دود بـوده­انـد مـنـوط

اگر شـب اسـت دراز و سـپیده نـاپـیـدا

ستاره­گان به­سقوط­اند و مهر و مه مضبوط

سراغ نور چی گیری؟ چراغ شو در شب

به کام تشنه­ی دشـــــــــــت عطـش بگرد نُبوط

سه شنبه 2 دلو 1387/ 20 جنوری 2009م