محمدظاهر ظفـــــری

د ر یا ی  بیکرا ن تمنا ی تا ج و فر

سودا ی  پر شلو غ  هیو لا ی سیم و زر

آ هنگ خد شه دا ر  بگیر و نما ن دهر

پروا ز خشمنا ک  طلسم  جنود  شر

فرزند لا وبا ل گذ ر گا ه  د یو و د د

مو لا ی د ر نقا ب و سیا ه کنه بد گهر

خون تشنگا ن رفعت و ما ل و جلا ل و جا ی

گور آ ورا ن چا لش آ ئین کور و کر

سر د ر کمند یاء س به هم وا نشسته ا ند

نا د م ز لغز ش و خجل ا ز کرد هء بشر

کا ین ما چرا فرو شده! سر پا نها ده ا یم

ا ند ر میا ن  قلز م زقو م  بی  سپر

فرسو ده جا ن و بسمل وا دی یی معذ رت

محروم لطف و رحمت و مغضو ب د ا د گر

ا شکی و نا له ا ی به صدا شد که ها ی ها ن

من قطره ء ضعیف شما را شد م ا ثر

زین پس عروق با د یه د ر خون نمی تپد

د ر پا یه ء د رخشش  ا ین  قطره ء  ظفر