آرش آذیش

ابر با عضلات ِ  پیچیده

و هیبتی سزاوار

آبی ِ یکنواخت ِ آسمان را

چشم  اندازی برازنده داده  است

کمی آنسو تر از دوری

سوسوی چراغک ِ یادی

باکودکی و جوانی  ام

سایه بازی می کند!

 پنجم جون دوهزار وهشت