کابل ناتهـ، انجینر خلیل روؤفی، از همالیا تا بامیان

کابل ناتهـ، Kabulnath





انجنیـر خلیل الله روًوفی
بیاد هفتمین سالروزانهدام پیکره های بودا

ازهمالیـا تا بامیـان



به چنـدین ســــده پیش ازمبـداً تقــویم میــلادی پیام روشنی ازانتهـای مشـرق خاموش می آمد پیام روح بخشی ازدرای کاروان پیـر روشندل، از آنسوی دیارجنگل زیتون چو پیک رهـرو دریا دلی درگـــــوش می آمـد * * * شهنشـــــاه زادهً از ماورای ساحــل گنگـــــــــا که جسم وجان خود را از زلال چشمه سار « نیــــروانا» ، شـستـشو میکرد ز کــوران ریاضت میگـــذشت وجلوهً عشـق و حقیقــت را، چو رهپوی سراپا پرعطش، منزل به منزل، جستـجو میکرد شهنشـاهی که از اورنگ تاج و تخت « نیلوفر» فرود آمـد زهست وبود تن بگذشت وبا یک خرقهً پشمیــن مــولائی به شهـردل تـولــد گشت و« بــــــودا» شد به منزل گاه جان آدمی سلطان دلهــا شــد * * * ز زیر تکـــــدرخت قدســی « انجیـــــــر» زکاجستـان انبــوه « همـالیــــــــــــــــــا» سرود رهروان راه حق را، در رهائی بشــــــــر از رنج هرآلوده گی، آغازگــر گـــــــردید چه آیینی که ازسرچشمهً مهـرخدائی بارورگردید * * * درای کاروانش تا مسیرخاوران دور، تا پهنای اقلیم « کنشکا» با دودست سبز دانش، طی منـزل کرد چه دستانی عجیب وآفـــــــــــرینشگـر که اعجازهنــــررا درهـــزارستان« هنـدوکـش» زلـوح پرنگین مــرمــروخارا به کانون عجایب خانهً دنیـــــا به تمثال عظیم پیکــــر بـــودا مجـسـم کرد ومیــلاد تناسخ را، بمصداق عروج نیروانا، درسراپای وجودش، تا هـزاران سال جاری ساخت چه تمثال عظیم وسربلند، ازداربست هرشکست وفتنه و پستی که خورشیــد جهان آرا، نخستین بوسه های بامدادی را به محراب تنش چون هدیهً زیبا، فرومیریخت شب هنگامان، جلــــوس ماه زرین تاب هنـــدوکـــش، به عشـق قامــت بالا بلنـــدش، جان وسرمیباخت * * * مگر دردا! که دستانی تمـــدن سـوزو ویرانگـــــــــــر به رگبـار ستم این قامت اسطوره های سرمد تاریخ را، یکباره آتش زد و یک دنیا نگارستـان فـرٌ و شوکـتـش را برحضیض خاک ذلت ریخت * * * چرا باید چنین میشـد ؟ سوالی سخت درد آگیـن وجانفـــــــرسا سوالی را که جبرانش نمیدانم کدامین دادگاه عــدل انســانی به آن بائیست پاسخ گفت ؟ * * * واینک برفراز این رواق زخمیً تاریخ کبوترهای عاشق دردل تنها ترین شبها سرود ماتــم بدرود میخــــوانند سحرگه، برحریم سنگ وخاکش اشک حسرت ســوز، میــریزند جــــرمنی مارچ ــ 2003