کابل ناتهـ، Kabulnath
آرش آذیش
از همه ی جهان در همه ی این سیاره چشمه بجوشد من تشنه ی تو می مانم همه ی شهر های گیتی شهر من شود همه ی جهان میهن من تنها تو خانه ی من می مانی نه ستاره های داغ نه ماهتاب و نه خورشید که هرم تن ات تموز پرستیدنی من است تا تو باشی هیچ نیایشگاهی بخود نمی کشاندم خاتون شعر من ! الهه ی همیشگی ام ! آرش آذیش
بالا
دروازهً کابل
الا
شمارهء مسلسل ۴۰۰ سال هــــــــــــــــفدهم جدی/دلــــو۱۴۰۰ هجری خورشیدی شانزدهم جنــــــوری ۲۰۲۲
