بحثی تحلیلی

آیا میدانید باشندگان روی زمین به گونه ی رادیو های تک موجی و چند موجی عمل میکنند؟ بطور نمونه رادیو های کوریای شمالی که همه همگون حرف میزنند ٬ همه یکسان می فهمند و همان که بارها گفته اند و شنیده اند باز هم میگویند ٬ میشنوند و پیوسته حرف های همیشگی را چون سرود ملی و ترانه های میهنی سر میدهند و به جز حرف های خود از دیگران را نمی شنوند. همین علت باعث شده است که هم کشور و هم مردم این سرزمین در انزوا بمانند و از آنچه در جهان و روابط اجتماعی در جهانی پهناور میگذرد بی خبر باشند. واما اگر از چند موجی دهان باز کنیم ؛ کشور ها ٬ ملت ها و کسانی را احتوا میکند که وقتا موج های شان را بچرخانی یعنی از یکی به دیگری عبور کنی هر کدام از آن موج ها ٬ برنامه ها و پروگرام های ویٰژه ی خود را دارند. به گونه مثال اگر در یک موج از شنیدن خبرهای منطقه و جهان خسته شده یی و میروی به موجی دیگر ؛ همان لحظه موسیقی شاد و دلخواهی را میشنوی و یا دیگرش همزمان شعر یا داستانی را که برایت خیلی جالب می افتد می شنوی و در یک حرف ؛ هر کدام از موج ها ترا با دنیایی از نو آوری ها ٬ جالبتر ها و... مشغول نگه میدارند. تا اینجا آنچه خواندید در حاشیه گفتمانی بود که باید اذهان کرد و حالا می پردازیم به واقعیت های عینی در برخی از کشور های وابسته به این دیالوگ.

از آنجاییکه مشکل ما در تک موجی می باشد بنابران این تک موج را نه تنها در روال زندگی اجتماعی و سیاسی برخی از کشور ها لمس میکنیم بلکه در روند زندگی بسا کشور ها و مردمان آن سرزمین هایی که وابسته به اصطلاح تک موج می باشند ٬ نیز مشاهده میکنیم. از میان ٬ برخی از کشور های اسلامی را نشانه گرفت و پس از شناخت آنها ؛ دانست که در این سرزمین ها چه میگذرد و با این تقابل ٬ تک موجی را به خوبی ردیابی میکنیم. در اول عربستان سعودی مهد اسلام را اگر مرور کنیم می بینیم به خاطر رعایت از شرعیت اسلامی آنچه یک هزارو چهار صد سال پیش قانونمند بوده است ؛ تا امروز که قرن های متمادی از آن زمان سپری می شود هنوز در دست اجرا می باشد و هیچ کس جرات و جسارت آن را ندارد تا بگوید برخی از دستورات قران با حال و هوای جهان امروز مطابقت ندارد و آزادی های مدنی ؛ چه فردی و چه جمعی افراد در آن کشور ٬ به نحوی سلب و یا نادیده گرفته میشود ؛ چون مردم این کشور در تک موجی عادت کرده اند و از سوی دیگر با قبول ایمان و تعلقات دینی و مذهبی سخت دلبستگی دارند ٬ نمی خواهند به چند موجی روی بیاورند.

در نتیجه حاکمان و دولتمندان (در بیخبری از نادانی خود شان یا شاید عمدی) از این واماندگی سود می برند. نمونه ی دوم میتوان کشور ایران و افغانستان را مثال داد. در ایران چون اکثریت مطلق مردم این سرزمین شیعه مذهب هستند و از سوی دیگر سران رژیم اسلامی که دولت و حکومت را رهبری می نمایند آرزو دارند تا مذهب شیعه را به هر نحوی شده است در کشور های اسلامی گسترش داده و با این ‌‌‌‌ذهنیت مردم دیندار ایران (نه سکولار) را در گرو خود نگهداشته و با این وسیله مذهبیون را راضی و هم سلطه قدرت شان را بر گرده ی مردم ؛ آنهم با موجی از مذهبگرایی تحمیل می نمایند و آخرسر افغانستان که مردمش بدون کمک کشور های خارجی حتا نفس کشیده نمی تواند ٬ دین و مذهب وسیله شده است تا طالبان آنهم با نیرنگ کشور های خارجی به ویژه پاکستان ؛ آله ی دست شوند و به نام اینکه کافرها باید خاک افغانستان را رها کنند سالهاست که در برابر قوت های مسلح افغانستان و خارجی ها میجنگند و با اجرای عملیات های انتحاری و انفجارهای مدحش حتا کشورهای منطقه را به تشویش انداخته اند. این همه بدبختی ها ناشی از تک موجی هایی می باشد که دین و مذهب وسیله شده و تیشه یی را که دسته خودش دین و مذهب می باشد ٬ به دست قدرت های بزرگ و منطقه پیشکش و همان است که مردم افغانستان قربانی ناعاقبت اندیشی این تک موج ها میشوند و با این پیگیری و تداوم از جنگ ٬ تک موجی هرگز به چند موجی راه نمی یابد.

(پایان)