نگاه شریفانۀ انسانی

رویکرد محترم مددی به انسانها و اجتماع آنها که سبب ساز خاطره ویا خاطراتی شده است، از تعصب، بدبینی، دادن گوشمالی به قوم ویا مذهب وزبانی نه تنها مبرا ست و رنگ ناپذیرفته، بلکه فراتر از آنها انسان های وطن خود وسایر کشورها را با نگاه شریفانۀ انسانی در طی خاطرات می نگرد. شایان یادآوری است که این سلوک عزیز را در غربت مهاجرت که گواه آن هستیم، همچنان نصب العین خویش دارد.

سرگذشت کتاب موسیقی معاصر افغانستان

در خاطرات جناب مددی، بارها با نام وموضوع کتاب سرگذشت موسیقی معاصر افغانستان مواجه می شویم. کتابی که منصفانه، نخستین سنگ بنای آشنایی با سرگذشت موسیقی در افغانستان است. آگاهی از نوازنده گان و خوانندگان در این کتاب، به آن چهرۀ دائرة المعارفی را داده است که علاقمندان حوزۀ پژوهش به سویش با احترام وتحسین ره می برند.
اما کتاب نامبرده با آسانی وبدون خون دل خوردن به چاپ نرسیده است. بلکه خود سرگذشتی را دیده است بسیار غمبار وخاطره انگیز. پس از چاپ وانتشار نیز آنگاه که در روی میزمحافلِ فرهنگی- هنری، چشم در راه نشسته است تا فرهنگی و کتابخوانی آنرا نوازش کنان بردارد و به خانه ببرد، برخلاف روی بی لطفی می بیند. اینست که همۀ این سرگذشت در کتابی که گپ از سرگذشت موسیقی افغانستان دارد، بارها طی خاطرات با تمام تلخی ها و درد آمیزی هایش چهره می نماید.
عبرت گیری از خاطرات
خاطرات یکی از سرچمشه های تاریخنگاری است. و این خاطرات با ویژه گیهایی که در آن فرو نگریسته ایم، چنان شفاف و صاف اند که به ویژه تشنه گی اهل تاریخ و بهره گیری از آن برای تدوین تاریخ جامع هنرموسیقی و ادارات مرتبط با آن را در کنار نکاتی که پیشتر یاد نموده ایم، فرو نشانده وبه تحسین وا میدارد. در طی برگهای این کتاب، چگونگی رفتار با هنرمند، در چند دهه، چنان با سند ومدرک مقنع، نام بردن از اشخاص، زمان ومکان، ونتیجه گیری های آن وضاحت دارد که میتواند گوش آویز نسل کنونی وآینده باشد.

بهره گیری از یادداشت های روزانه

محترم مددی از معدودی هموطنان فعال وبا خاطره است که بسا رویداد های خرد و بزرگ را در کتابچه ها یادداشت نموده است. همچنان از حافظۀ خوب بهره گرفته و آن مواردی را که اندک در معرض شک وتردید بنگرد، از راه صحبت با سایر دوستان به یقین میرساند. حافظه که به قول اسکار وایلد، "دفترچه خاطراتی است که همۀ ما با خود حمل می کنیم"، محترم مددی را چنان کمک رسانید که هم تاریخ شفاهی را در هیأت چنین کتابی به سامان بنشاند و هم وقتی چهرۀ عمومی تر می یابد و زبان حافظه و خاطرات بسا هنرمندان و فعالان حوزۀ رادیو وتلویزیون و در مجموع فرهنگ وهنر کشور می شود، با این وجه و سبب به حافظۀ جمعی تاریخ چند دهۀ پسین کشوربار و حاصل میدهد. ازینرو نیزمحل توجه و اعتنای بسیار است.
ادامه دارد