منبع هندوستان تایمز

دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده، اخیرآ ، نراندرا مودی صدراعظم هندوستان را که به سیاست تقویت عرصه های ملکی در افغانستان عقیده دارد، به خاطر اعمار یک کتابخانه و این که کار بیشتری برای تامین ثبات این کشور جنگ زده انجام نداده است، مورد تمسخر قرار داد. شماری به این عقیده هستند که ترامپ ساختمان جدید پارلمان افغانستان را که به کمک هند ساخته شده، با یک کتابخانه عوضی گرفته است. اما به هر قصدی که بود، این تعبیر و واکنش توسط مردم افغانستان، هندی ها و حتی شهروندان ایالات متحده، مورد استقبال قرار نگرفت.

از دیدگاه یک افغان، حضور ملکی هندوستان در افغانستان موثر است، و حکومت هند نیازی ندارد تا به صورت مستقیم دخالت نظامی در این کشور داشته باشد. برای اثبات این مسئله سه دلیل موجه وجود دارد؛ روابط تاریخی هند و افغانستان، محبوبیت سینمای هند در این کشور و حمایت هندوستان از روند بازسازی در افغانستان.

روابط تاریخی میان هند و افغانستان، بستر مطمئن ادامه این روند دوستانه به شمار می رود. این مسئله را محمد سرور دانش، معاون دوم رئیس جمهور افغانستان در مراسم تجلیل از هفتادمین سالروز استقلال هند در بیانیه یی در سفارت هندوستان در کابل ابراز کرد و گفت : « افغانستان و هند روابط تاریخی یک هزار ساله دارند. به همین علت، تاریخ این دو کشور با هم گره خورده و جدا ناپذیر است». بر اساس یک مطالعه، تعداد بیشماری از محلات تاریخی و اشیای فرهنگی وابسته به افغانها در سراسرهندوستان وجود دارد. به همین ترتیب، دهها محل تاریخی با کار های هنری هند، در افغانستان موجود است.
سینمای هند نیز به نوبه خود توانسته است در شکل دهی روابط دوستانه نقش بسزایی در افغانستان داشته باشد.

تجربه های شخصی خودم نشان میدهد که سینمای بالیوود هند، تا چی حدی بالای افغانها اثر داشته است. من چهار ماه عمر داشتم که با خانوادۀ کاکای خود یکجا در سال ۱۹۸۴ افغانستان را به خاطر تهاجم اتحاد شوروی، ترک کرده و در شهر پشاور پاکستان مستقر شدیم. دوازده ساله بودم که فلم هندی « ساجن» را تماشا کردم. تماشای فلم های هندی به سُنت خانواده گی تبدیل شده بود. زنان و مردان گردهم آمده و هر شب جمعه فلم های هندی را تماشا میکردند.
در سالهای ۱۹۹۰ میلادی، زمانی که مجاهدین قدرت را در کابل به دست گرفتند، ما دوباره به کشور برگشتیم. تلویزیون ملی افغانستان هر شب جمعه، فلم های هندی را نمایش میداد. در آن سالها که مجاهدین به کمک ایالات متحده و پاکستان، اتحاد شوروی را شکست داده بودند، برای کسب قدرت میان خود میجنگیدند.

با وجود انفجار ها و شلیک تفنگ ها که از هر گوشه و کناری شنیده میشد، تقریبا همه منتظر فرا رسیدن شب جمعه بودند تا همان سرگرمی کوچک خود را داشته باشند. این درحالی است که انرژی برق نیز درکابل اندک بود و برخی شب ها، کابل در تاریکی مطلق به سر می برد. من به یاد دارم که همه اعضای خانواده برای داشتن برق در شب جمعه، دعا میکردند تا بتوانند فلم تماشا کنند. مانند من، شاید بسیاری از افغانهای که اردو صحبت کرده می توانند و میدانند، این زبان را از تماشای فلم های هندی آموخته باشند.
درجریان هفده سال گذشته که ایالات متحده در افغانستان حضور دارد، بسیاری از شبکه های تلویزیونی و دستگاه های رادیویی آهنگ های هندی را به عنوان بخشی از برنامه های روزانه شان پخش می کنند.
حمایت حکومت هند از دولت افغانستان به خاطر تامین نفوذ آن بر جمعیت این کشور، حیاتی است. هندوستان به دو دلیل عمده نفوذ داشته و اعتماد افغانها را نیز کسب کرده است. اول ، هندوستان از نگاه اقتصادی کمک کرده است تا این کشور بازسازی شود. دوم، هم افغانستان و هم هندوستان، با تهدیداتی مواجه بوده اند که از سوی پاکستان تحمیل میشود.
ساختمان جدید پارلمان افغانستان، بند سلما در ولایت هرات و شاهراه که به بندر چابهار ایران منتهی میشود، از جمله پروژه های معاصری اند که از سوی هند راه ندازی شده است. چابهار برای افغانستان اهمیت خارق العاده یی دارد، زیرا این بندر دسترسی افغانستان را به بحر فراهم میکند و ضمنا میزان اتکای این کشور را به پاکستان کاهش می دهد.
هندوستان با گرفتن نقش غیر مستقیم حمایت نظامی از افغانستان، نیروهای امنیتی افغان را آموزش داده و تجهیزات دفاعی متوسط را در اختیار قوای افغان قرار میدهد.

حضور اقتصادی و سیاسی هندوستان در افغانستان، دو گزینه سودمندی است که نیاز به حضور نظامی هند را در افغانستان مرفوع می سازد. افغانستان شاهد دخالت نظامی کشور های زیادی بوده است، به همین خاطر افغانها علاقمند حضور خارجی ها نیستند، اما این عدم علاقمندی، هندی ها را شامل نمیشود. زمانی که صدراعظم نرندرا مودی در ماه دسامبر سال 2015 میلادی به کابل سفر کرد تا ساختمان پارلمان افغانستان را افتتاح کند، مردم از طریق شبکه های اجتماعی به صورت گسترده ابراز محبت نموده و از وی استقبال کردند.

کابل قربانی « عُمق استراتیژیک» اسلام اباد بوده است. زیرا پاکستان بر اساس این استراتیژی، افغانستان را به عنوان صوبه پنجم خود می یبیند. هندوستان نیز قربانی جنگ های نیابتی پاکستان بوده است. تهدید های که از پاکستان، لانۀ طالبان و لشکر طیبه، صادر میشوند، منجر به تقویت روابط افغانستان و هندوستان گردیده است.

هندوستان به عنوان دومین کشور دارنده بزرگترین جمعیت مسلمانان، همواره از نفوذ اسلام افراطی و ایدیولوژی های مرتبط به ان که از افغانستان و کشمیر توسط پاکستان وارد میشود، رنج برده است. برای کاهش این تهدیدات، هندوستان به کمک افغانها و ادامه روابط دوستانه با حکومت مشروع افغانستان نیاز دارد و ادامه این روابط بخشی از منافع حیاتی آن است. درعین حال، حمایت هندوستان از روند مذاکرات صلح تحت رهبری و حاکمیت خود افغانها، برای هر دو کشور بسیار مهم است.

ثبات هندوستان رابطه مستقیم با ثبات در افغانستان دارد. شاعر شناخته شده، علامه اقبال، افغانستان را به مثابه « قلب آسیا» توصیف کرده است؛ کشوری که ثبات آن، متضمن ثبات آسیا است.

آسیا یک پیکر آب و گِل است         ملت افغان در این پیکر دل است
 

برای یک هندوستان مصئون از فعالیت های تروریستی، هند نیازی برای حضور سربازانش در افغانستان ندارد، بلکه هندوستان میتواند اهداف خود را از طریق فراهم آوری کمک های اقتصادی با برقراری روابط استراتیژیک با حکومت افغانستان و نهاد های غیر دولتی، تامین نماید.