زخم‌‌هايم را
واژه
واژه
تار و پود
چون قالين‌چه‌ی اساطیر پارسی
شعر بافتم
جمعی خواندند
جماعتی خندیدند
اما
یکی هست
که رد چشم‌هایش را
بر ورق‌هایم جا می‌گذارد.

صنم عنبرين