چهارمین نشست از سلسله برنامه های علمی – فرهنگی، پیرامون اعتدال گرایی در کابل برگزار شد. در این نشست از دو منظر«هنر» و «فلسفه میان فرهنگی» به مساله تساهل و مدارا پرداخته شد.
استاد سید حسین اشراق، جامعه شناس و از استادان فلسفه، تساهل و مدارا را در پرتو فلسفه میان فرهنگی به بررسی گرفت و آن را یکی از ضرورت های حتمی جامعه افغانستان خواند. استاد اشراق در صحبت هایش گفت: یکی از پارادایم های فلسفه میان فرهنگی، گفتگو است و گفتگو زمانی میسر است که ما با جبین گشاده به سراغ مخاطب خود برویم و گفتگوی ما باید تساهل محور باشد.
به باور این جامعه شناس افغان، خودمرکز پنداری آدما باعث آن می شود تا هرگز به دیدگاه های دیگران وقعی نگذاریم و قرائت های فردی خود مان را بر دیگران تحمیل کنیم، که این رویکرد با تخاصم همراه می شود و منازعه را به بار می آورد. در حالی که اگر خودمرکز بینی را کنار بگذاریم و با تساهل و مدارا به گفتگو بپردازیم، به نتایج بهتری دست می یابیم و حتا به «تصحیح دیدگاه های خود» می پردازیم.
در همین حال استاد سلمان علی ارزگانی یکی از استادان هنر خوشنویسی و مهمان سخنران در این برنامه از عدم توجه دولت در اختصاص بودجه کافی در بخش های فرهنگی شکایت کرد و گفت:«با تاسف که ما امروز شاهد سیاست فرهنگی نیستیم و این یک فاجعه است».
استاد ارزگانی در ادامه افزود: تمامی هنرهای زیبا با لطافت و ملاحتی همراه استند که به آرامش روان جامعه کمک شایانی می کنند. او گفت:«هنر خوشنویسی که یکی از عناصر هویت فرهنگ اسلامی است، می تواند در ترویج اندیشه تساهل و مدارا کمک شایانی کند و در برابر افراط گرایی قرار گیرد.»
استاد ارزگانی خواستار توجه بیشتر در زمینه سرمایه گزاری روی توسعه فرهنگ و هنر شد و از آینده اسف بار آن در صورت عدم توجه جدی هشدار داد.
گفتمان تساهل و مدارا، جریان روشنگرانه ای است که از مدتی به این سو شکل گرفته است و تا حال 4 برنامه در قالب نشست های علمی در زیرمجموعه این گفتمان برگزار شده است.
برگزارکنندگان این گفتمان اظهار امیدواری می کنند تا در آینده، این گفتمان، تبدیل به گفتمان غالب شود و جایگزینی برای گفتمان خشونت و کشتار باشد.