دریکی از پس کوچه‌های کابل و به دور از چشم قانون، یک پزشک معالج آماده می‌شود تا به کمک چند دختری که بکارت‌شان را از دست داده‌اند، بشتابد. دخترانی که پس از اصرار و خواهش‌های فراوان سرانجام این فرصت را به دست آورده‌اند تا زیر تیغ جراحی قرار گیرند و با گذشته‌ای که چون کابوسی هر لحظه روبه‌روی‌شان می‌آید، خدا حافظی کنند.

از گفت‌وگوهای‌شان پیداست که فریب خورده‌اند، بازیچه شده و ناآگاهانه این کار را کرده‌ا‌ند. زرمینه (اسم مستعار) یکی از آن‌ها است. او به سختی حاضر شد با ما گفت‌وگو کند. زرمینه که در حال حاضر ۲۵ سال سن دارد، اعتراف می‌کند که فریب دوست پسرش را خورده و در یک رابطه‌ی جنسی، بکارتش را از دست داده است.

پرده‌ی بکارت (هایمن) لایه‌ای از جنس پوست است که تمام یا قسمتی از دهانه‌ی واژن را می‌پوشاند. اگر این بافت دست نخورده باشد، در اولین رابطه‌ی جنسی از بین می‌رود و پاره شدن آن اغلب به خون‌ریزی و همچنین درد منجر می‌شود.

پرده‌ی بکارت به طرق مختلف از بین می‌ورد و تنها با رابطه‌ی‌ جنسی اتفاق نمی‌افتد. گرچه رابطه‌ی ‌جنسی متداول‌ترین علت پاره شدن پرده بکارت است اما دخترانی که فعالیت‌هایی نظیر ورزش، دوچرخه‌سواری، رقص، پریدن و سایر فعالیت‌های فیزیکی انجام می‌دهند، بیشتر در معرض کشیده شدن پرده‌ی بکارت و پاره شدن آن قرار می‌گیرند.

زرمینه اما بکارتش را در یک رابطه‌ی جنسی از دست داده است. اکنون نزد پزشک معالج در یکی از پس کوچه‌های کابل آمده و با اصرار از او می‌خواهد که زندگی‌اش را نجات دهد. به تازگی برای زرمینه موقعیت ازدواج پیش آمده و به همین دلیل تلاش دارد تا پیش از آن که گذشته‌اش بار دیگر برای او کابوسی بیافریند، در صدد راه چاره بر آمده است.

ترمیم بکارت در افغانستان غیرقانونی دانسته می‌شود. وزارت صحت عامه برای چنین کاری جواز نمی‌دهد، اما سودآور بودن این کار، بسیاری از پزشکان را در این زمینه وسوسه می‌کند و آن‌ها را به انجام چنین کاری وا می‌دارد. در حال حاضر ترمیم پرده‌ی بکارت در کابل بین ۴۰ تا ۸۰ هزار افغانی انجام می‌شود.
در جامعه‌ی سنتی افغانستان به بکارت ارزش زیادی قایل اند و آن را نماد عفت و فخر خانواده می‌پندارند. در بیشتر موارد دخترانی که قبل از ازدواج رابطه‌ی جنسی داشته باشند از سوی جامعه تحقیر شده و به طلاق و حتا مرگ روبه‌رو می‌شوند.

پزشک معالج که حین گفت‌وگوی من و زرمینه حضور داشت، گفت که اکنون ناگزیر است زندگی‌ او را نجات دهد. پزشک معالج گفت: «طوری که شما شاهد بودید، زرمینه در وضیعت خیلی بدی قرار دارد و پیوسته به من عذر و زاری می‌کند، تا چاره‌ای برای مشکلش بیابم. من از روی عاطفه‌ی انسانی مجبورم تا بکارت این دختر را ترمیم کنم.»

رونق یک کار غیرقانونی

ترمیم بکارت در افغانستان غیرقانونی دانسته می‌شود. وزارت صحت عامه برای چنین کاری جواز نمی‌دهد، اما سودآور بودن این کار، بسیاری از پزشکان را در این زمینه وسوسه می‌کند و آن‌ها را به انجام چنین کاری وا می‌دارد. در حال حاضر ترمیم پرده‌ی بکارت در کابل بین ۴۰ تا ۸۰ هزار افغانی انجام می‌شود.

در کنار این، نگرانی از بدنامی در جامعه یا خراب شدن اجتماع نیز به کسب و کار زیرزمینی که وعده‌ی ترمیم بکارت را می‌دهد، رونق بخشیده است.

بسیاری از پزشکانی که این عمل جراحی را انجام می‌دهند، از گفت‌وگو در باره‌ی ‌آن- به خصوص با خبرنگاران- می‌پرهیزند. این پزشکان مراجعان خود را هم با احتیاط و صرفاً در صورت داشتن معرف می‌پذیرند و استدلال‌شان برای انجام چنین کاری «قصد کمک داشتن» است.

داکتر احسان (اسم مستعار) یکی از پزشکان جراحی است. او می‌گوید، بیشتر دخترانی که به مطبش مراجعه می‌کنند، به دلیل قرارگرفتن در شرایط عاشقانه و یا وابستگی به طرف مقابل تن به این رابطه‌ها می‌دهند، پس از آن به دلیل فشارهای روحی‌ای که برای‌شان ایجاد می‌شود و یا موقعیت ازدواجی که پیش می‌آید، اقدام به جراحی می‌کنند.

پزشکان می‌گویند، مراجعان این بخش در مرحله‌ی اول از گفتن واقعیت طفره می‌ورند و اکثراً می‌گویند که یا هنگام پریدن از دیوار ضربه دیده و یا به شدت به تخت خورده‌اند، اما پس از آن، گریه و ناله‌ی‌شان شروع می‌شود و حقیقت را بازگو می‌کنند.

داکتر احسان در مورد ترمیم بکارت می‌گوید: «داکتران دو یا سه روز پیش از عروسی، قسمت‌های پاره شده‌ی پرده بکارت را بسته کرده و می‌دوزند که این کار با عث ریختن چند قطره خون در وقت مقاربت جنسی می‌شود. نوع دوم، ترمیم کامل پرده‌ی بکارت است که این کار باید پنج یا شش ماه پیش از ازدواج صورت گیرد.»

این پزشک در ادامه گفت: «من هر ماه به تعداد سه یا چهار پرده‌ی بکارت را ترمیم می‌کنم. کسانی که بکارت خود را ترمیم می‌کنند، در رده‌ی سنی ۱۸تا ۲۴ سال قرار دارند.»

زرمینه اما بکارتش را در یک رابطه‌ی جنسی از دست داده است. اکنون نزد پزشک معالج در یکی از پس کوچه‌های کابل آمده و با اصرار از او می‌خواهد که زندگی‌اش را نجات دهد. به تازگی برای زرمینه موقعیت ازدواج پیش آمده و به همین دلیل تلاش دارد تا پیش از آن که گذشته‌اش بار دیگر برای او کابوسی بیافریند، در صدد راه چاره بر آمده است.
در جامعه‌ی سنتی افغانستان به بکارت ارزش زیادی قایل اند و آن را نماد عفت و فخر خانواده می‌پندارند. در بیشتر موارد دخترانی که قبل از ازدواج رابطه‌ی جنسی داشته باشند از سوی جامعه تحقیر شده و به طلاق و حتا مرگ روبه‌رو می‌شوند.
با این حال مراجعان هم تلاش می‌کنند تا حد امکان هویت و مشخصات شخصی خود را پنهان نگهدارند و ردی از خود بر جای نگذارند. نازیه (اسم مستعار) یکی دیگر از دخترانی است که برای ترمیم بکارت آمده است. او نیز به سختی حاضر به مصاحبه می‌شود، نازیه می‌گوید که بکارتش را در مقاربت جنسی نه بلکه در کودکی و در اثر یک تصادف از دست داده است.

او گفت: «والدینم قصه می‌کنند که وقتی خرد بودم با موتر تصادم کرده بودم. به داکتر مراجعه کردم و تثبیت شد که بکارتم در نتیجه‌ی همان سانحه از بین رفته است. حالا مجبورم تا بکارت خود را ترمیم کنم، چون اگر با کسی ازدواج کنم، باید پاکی خود را ثابت بسازم.»

نازیه با گریه می‌گوید که اگر داکتر مشکل او را حل نکند، دست به خود کشی می‌زند.

پیامدهای نداشتن بکارت

لطیفه سلطانی مسئول بخش حمایتی زنان در کمسیون مستقل حقوق بشر، می‌گوید: «بکارت دختران یک موضوع حیاتی است. وقتی شوهر یک خانم در شب عروسی‌اش یک یا دو قطره خون همسر خود را مشاهده نکند، زن با سرنوشت بدی روبه‌رو می‌شود، شاید هم جدایی و طلاق را در پی داشته باشد.»

او اضافه کرد که بنابر رسوم و عنعنات ناپسند در افغانستان، دختران ناباکره از خانه کشیده شده، کشته می‌شوند و حتا در شب عروسی به خانه‌ی پدر فرستاده می‌شوند. لطیفه سلطانی گفت: «قضایایی از این دست در کمیسیون مستقل حقوق بشر ثبت است که حتا گوش و بینی دختران را بریده‌اند و برخی از قتل‌های ناموسی نیز به همین دلیل اتفاق افتیده است.»

تلاش برای جلوگیری

معرفی دختران غرض معاینات بکارت‌شان با مخالفت شدید فعالین حقوق زن روبه‌رو است. در پی همین هیاهو و مخالفت‌ها حکومت انجام معاینات بکارت دختران را در کشور ممنوع اعلام کرد. چیزی که در حال حاضر به ندرت عملی می‌شود.

با آن که دولت افغانستان معاینات بکارت دختران را ممنوع کرده است، وزارت امور زنان اما می‌گوید که اگر این اتهام بر دختران جوان بسته شود، آن‌ها به سارنوالی معرفی می‌شوند. فوزیه حبیبی، رییس حقوق وزارت امور زنان می‌گوید که قضایای مربوط به بکارت دختران را به سارنوالی راجع می‌کنند.

از سویی هم حشمت استانکزی، سخنگوی فرماندهی پولیس کابل می‌گوید که پولیس کابل در بخش جرایم اخلاقی نیز مسئولیت دارد، چنان که در این راستا تا حالا کارهایی را هم انجام داده است. به گفته‌ی آقای استانکزی، آن‌ها دخترانی را که متهم به ناباکره بودن اند، به سارنوالی معرفی می‌کنند و از آن طریق، غرض معاینات به طب عدلی اعزام می‌شوند.

از سویی هم وحید مجروح، سخنگوی وزارت صحت عامه می‌گوید: «بر اساس معلوماتی که وزارت صحت از طریق طب عدلی دریافت کرده، آنان به طور مستقیم معاینات بکارت دختران را انجام نمی‌دهند و این معاینات بر اساس نامه‌ی رسمی لوی سارنوالی انجام می‌شود.»

با این حال سخنگوی وزارت صحت تأکید کرد که هیچ معاینه‌ای بدون رضایت فرد معاینه شونده انجام نمی‌پذیرد.

بکارت چیست؟

داکتر یاسمین امین، متخصص نسایی ولادی می‌گوید، پرده بکارت یک پرده‌ی بسیار نازک است که به غیر از مقاربت جنسی روی عوامل مختلف دیگر نیز از بین می‌رود .

به گفته‌ی او، حرکات ثقیل در از بین بردن بکارت دختران تأثیرات خود را دارد. هم چنین وقتی دختران رحم‌شان چرکین و یا مکروبی ‌شود، بکارت‌شان از بین می‌رود. او گفت که برخی‌ها حتا در رحم مادر بکارت نمی‌داشته باشند و بدون پرده‌ی بکارت به دنیا می‌آیند .

این متخصص نسایی ولادی اضافه کرد که امکان سالم بودن و یا نا سالم بودن بکارت دختران صرفاً در نتیجه‌ی معاینه « ژنیکولوژی» توسط داکتران متخصص نسایی ولادی امکان‌پذیر است.

داکتر یاسمین گفت، دخترانی که ازدواج می‌کنند قبل از ادواج باید نزد داکتر مراجعه کنند تا معلوم شود که بکارت‌شان سالم است یا خیر. به گفته‌ی او، این موضوع از برخی مشکلات اجتماعی جلو گیری می‌کند و باعث می‌شود دختران با خشونت روبه‌رو نشوند.

هراس از نداشتن بکارت، بسیاری از دختران را ناگزیر به ترمیم این پرده کرده است. داکتر یاسمین تأیید می‌کند که تعدادی از دختران قبل از ازدواج به آنان مراجعه می‌کنند تا بکارت‌شان ترمیم شود.

این متخصص نسایی ولادی تأکید می‌کند که پرده‌ی بکارت یک غشای نازک است که انواع و اقسام مختلف دارد و ممکن است که حین مقاربت حتا بدون خون‌ریزی هم از بین برود. به گفته‌ی او، ندیده شدن خون در اول رابطه‌ی جنسی دلیل بر ناباکره بودن یک دختر نیست.

این در حالی است که به گفته‌ی پزشکان ممکن است تعدادی از دختران به گونه‌ی مادرزادی بکارت نداشته باشند و یا بکارت‌شان از نوع خون ده نباشد، در این صورت دیدن خون حین مقاربت جنسی نمی‌تواند معیار باعفت بودن یا نبودن دختری باشد.