سکهیی که سلیمان یافت،
تازهترین رمان استاد رهنورد زریاب است که امروز سهشنبه (۲۵ثور) در مرکز
فرهنگی شهر کتاب با حضور پررنگ شاعران، نویسندهگان و کتابدوستان روگشایی
شد.
در آغاز پارهیی از رمان توسط زبیر رضوان بهخوانش گرفته شد. سپس محمد
یاسین نگاه بنیانگذار مرکز فرهنگی شهر کتاب و استاد دانشگاه، در مورد
کارکرد ادبی رهنورد زریاب و تازهترین رمان او چنین گفت: «حضور استاد اعظم
رهنورد زریاب، در میان جامعۀ فرهنگی و مرکز فرهنگی شهر کتاب افتخار بسا
بزرگیست، استاد زریاب آبروی ادبیات داستانی افغانستان است. استاد زریاب پس
از برگشت از فرانسه، ۱۶سال است که برای جامعۀ ادبی ما خدمت میکند. رمان
«سکهیی که سلیمان یافت» تازهترین کار استاد زریاب است که با درونمایۀ
فکری و معرفتشناسانه نوشته شدهاست؛ چاپ این کتاب را برای خود استاد و
جامعۀ ادبی ما مبارک میگویم!»
در دامه یامان حکمت تقیآبادی استاد دانشگاه آزاد اسلامی، بیان داشت: «رمان
«سکهیی که سلیمان یافت»، تفاوت عمده با سایر کارهای داستانی استاد زریاب
دارد. در این رمان هم خود استاد حضور دارد و هم کسی که میخواهد نویسنده
شود یا به نحوی درگیر واقعیت است. در کنار تکنیک، تفکر مهم پنداشته شده
است.»
یامان حکمت تقیآبادی، استاد دانشگاه آزاد اسلامی
او افزود: «استاد زریاب در همه داستانهایش به عنوان یک نسل سالم حضور
داشته است. اگر نویسنده بتواند یک جملۀ درست بنویسد میتواند تفکر هم خلق
کند.»
در پایان از استاد رهنورد زریاب دعوت به سخنرانی شد، او گفت: «من
نمیتوانم در مورد رمان «سکهیی که سلیمان یافت»، چیزی بگویم؛ چیزی که در
مورد آن باید میگفتم را گفتهام.»
او تصریح کرد: «بر بنیاد خوانش بارت، پس از چاپ اثر، مؤلف میمیرد؛ دو
موجود دیگر عرض وجود میکنند (خواننده و متن).»
استاد زریاب در پیوند به امر نوشتن بیان داشت: «شرط اول نویسندهگی درست
نوشتن است. من در این کتاب و دیگر کتابهایم توجه بیشتر به درست نوشتن و
دستور زبان کردهام، دولت مردان ما اصلن درست نوشتن را یاد ندارند؛ حتی
بعضی استادان دانشگاههای کشور ما نمیتوانند چند جملۀ درست بنویسند.»
او در مورد چهگونه به انقراض مواجه شدن زُبان پارسی بهصورت کوتاه چنین
گفت: «پس از تیموریان هرات، زُبان پارسی در افغانستان بیسرپناه شد.
واژههای بیگانه چنان در زُبان ما وارد شدند که حتی نمیشود به آسانی
تفکیکشان کرد؛ مثلن، کچالو که از زبان هندی وارد زبان ما شده و ترکیبی است
از دو واژه (کچه و لو) که اولی به معنی خام و دومی که همان آلو است.»
استاد رهنورد زریاب داستاننویس اعظم افغانستان و زبان پارسی است که
تاکنون از وی دهها داستان کوتاه و رمانهای بلند به چاپ رسیدهاست؛ گلنار
و آیینه، چارگرد قلا گشتم، شورشی که آدمیزادهگکان و جانورکان بر پا کردند،
درویش پنجم ... از جملۀ داستانهای مشهور وی اند. |