|
سال عیسایی 2017، برای رفتن دامن می چیند. جهانیان وبه ویژه مردمانی که دین
و آئین عیسایی دارند ویا خارج از حوزۀ چنان باورمندی، با فرارسیدن سال نو،
انس والفت و رفتاراحترام آمیز دارند، قدم های آن را گرامی میدارند.
من به دوستان وآشنایان آلمانی هنگام دیدار و یا خدا حافظی، مطابق آنچه عادت
شده است، گفته ام: سال نو خوب و . . .
اما کجا میتواند، گذر این سال وهر سال دیگر توجۀ کسانی را به سوی رویداد
های کشوردرد مند و زخمی یا افغانستانی که در آتش بیداد میسوزد، جلب نکند.
اگر هر سال در چنین روزی و یا در نو روز سال هجری- خورشیدی از امیدواری های
خویش گفته ایم، در پایان سال نگرشی بر رویدادها و اوضاع سال سپری شده، محک
ومعیار سنجش شده است.
سال کنونی عیسایی که در حال پایان یافتن است نیز توجه ما را جلب می نماید
که آیا آرزوها ویا امیدواری های نسبی ما تحقق یافته اند ویا اینکه برخلاف
اوضاع بدتر شده است. بربنیاد چنین نیازی،
در واقع حواسم متوجه آن است که تفاوت های مثبت ویا منفی با سال 2016 را
دریابم.
هنوز منابع بیشتر را ندیده بودم، که تازه ترین خبرها از جنایت تروریستی
حواسم را جلب نمود. 31 دسامبر.2017، تروریست ها در جلال آباد هنگام مراسم
خاکسپاری مرده وزنده را باردیگر بیازردند. اگر حملات روزهای پیشین را نیز
در کابل ، قندهار و . . . در نظر آوریم وسرانجام رقم حملات تروریستی را
نشان دهیم، درمیابیم که یکی از آرزوها یا پایان دهی فعالیت های دهشت
افگنانۀ طالبان وداعشی ها در سال 2016 ،همچنان جان انسانهای بیشماری را
ستانیده است. این است که در پایان دریافت چرایی به آن، عامل همنوایی بسیار
زیانبار ومردم آزارنۀ حکومتگران وسایر ارکانهای دولتی را تشخیص میدهیم.
حکومتی که از گسترش فعالیت های تروریستی سالهای پیش عبرت نگرفت. سیاست های
زیانبار را ادامه داد. به فریاد معترضتان که باید نهاد های امنیتی ونظامی
تغییر بینند و مسؤولین طرف بازخواست قرار بگیرند، اعتنا نکرد.
در زمینۀ فساد اداری نیز گزراشهای بیشمار و شواهد کسانی که با دفترهای
دولتی سرو کاری دارند، حاکی از آن است که سال 2017 بازهم فساد اداری بیداد
کرده است.
تعصب قومی وبرتری خواهی را که باید یکی از اسباب بسیار دردانگیز ومصیبت زا
گفت، کارکردی زیانبار خود را ادامه داد. علایق قومی وقبیله یی به سوی برتری
جویی ها وغلبه بر دیگران چنان مایۀ فساد وشر بوده است که هرنوع توجه بزرگتر
و وسیع تر برای بهبود خواهی در افغانستان را تحت شعاع قرار داده است.
اگرپذیرش استعداد سالاری مفقود است دلیلش را میتوان در وجود چنان علایق
تنگنظرانه دید.
در سالی که در حال پایان یافتن است، ملیونها انسان در پی به دست آوردن اندک
نان وغذایی برای خویش وفرزندان با دل گریان نالیده اند.
مهاجرت های داخلی و یا بیرون شدن از افغانستان همچنان ادامه دارد.
در اینجا شایان یادآوری است واین یاد آوری را به پاس حضور ندای وجدان
همینجا باردیگر میآورم که با روز گارغمبار هندوها وسکهـ های افغانستان نه
تنها توجهی از طرف حکومتگران نشد، بلکه به ابعاد غم هایشان افزودند.
مداخلات کشورهای منطقه واندک دورتر اما فعالتر عربستان سعودی ادامه یافته
است.
خاموشی بخش قابل ملاحظۀ سیاسی اندیشان، نویسنده گان و . . . که در واقع مهر
تائید بر جنایات روزمره زده اند، درس بزرگی است که سال در حال سپری شده،
بار دیگر فراز آورد. خاموشی این تعداد عناصر در برابر بیداد تروریسم، مفاسد
و . . . از روی بزدلی نیست، بلکه تجارب نشان میدهد که پیوند های عمیقی با
سران شبکه های مافیایی حکومتگران داشته اند.
. . .
ازینرو ادامۀ سیاست های زیانبار سال 2017 ، این برداشت را با وضاحت در چشم
انداز می گذارد که سال آینده نیز مردم دردمند ما، همچنان در دامن روزگار
پرمشقتی زجر خواهند دید. مردمی که می نگرند در سوی دیگر، مشتی زراندوز،
مکار وفساد پیشه با پشتیبانی قدرت خارجی ملیونها دالر جمع میکنند وبا عیش و
نوش شباروزی مشغول استند.
سالها پیهم سپری میشوند اما حلقاتی که انحصار همه امور مهم جامعه را در دست
گرفته و پشتیبانی ایالات متحدۀ امریکا را نیز با خود دارند، تغییری در فکر
وعمل و جدان مردۀ خویش نمی آورند.
همین عدم عبرت گیری و از سوی دیگر، شکل نگرفتن مؤثرنیروی مردمی وسالم سبب
ساز تداوم روزگار سیاهی شده است که آینده را نیز با تمام سیاهی آن تصویر
میکند.
با چنین اوضاع واحوال است که بخشی از مردم ما فرارسیدن چنین روزها مینگرند،
بدون اینکه دیگر از امیدواری ها سخن بگویند. هرچند نمیشود با آنها همنوا
بود، اما میتوان از اعماق درد هایشان آگاهی یافت.
۳۱ دسامبر۲۰۱۷
هامبورگ
|
