۱.

جهان را نمی توانم زیر پاهای تو فرش کنم
جهان از من نیست. ستاره یی را از آسمان برای تو نخواهم چید:
پول برای خریدنِ گل ندارم و وقت کافی
تا فقط برای تو شعر سرایم:
زنده گی من، بهرصورت، برای یک کل کافی نیست.
هنگامی که به تو بگویم: برای تو هر کاری را انجام خواهم داد
دروغ خواهم گفت. ( این را تو می دانی)
من ترا با تمام عشقم دوست می دارم.

۲.

همچون سایه یی خدا انسان را آفرید
چه کسی او را تعمیر خواهد کرد
به هنگامی که آفتاب غروب کرده باشد.
نقاش، که نیازی به آفتاب ندارد، در سایه ی او خانه دارد.

1

Ich kann dir die Welt nicht zu Füßen legen
Sie gehört mir nicht. Ich werde dir keinen Stern pflücken:
Ich habe kein Geld für Blumen und keine Zeit
Verse zu machen nur für dich: mein leben
Wird so uns so zu knapp sein für ein ganzes.
Wenn ich dir sage: für dich werd ich alles tun
Werde ich dir eine Lüge erzählen. ( Du weißt es )
Ich liebe dich mit meiner ganzen Liebe.

2.

Wie einen Schatten hat Gott den
Menschen erschaffen wer soll
Ihn richten wenn die Sonne
untergegangen ist.
der Maler wohnt in seinem Schatten, der keine
Sonne braucht.