حدود بیست سال از آشنایی من با ایشور داس عزیز سپری شده است. در حال نوشتن کتاب خویش بود که جناب رهنورد زریاب ایشان را معرفی نمود. پس از آن که تارنمای کابل ناتهـ را به نشر سپرد، آشنایی ما بیشتر شد. انسان عزیزی که صبح ها با بس وقطار سوی کار میرود، و نزدیکی های شام بر می گردد به منزل. با نویسنده گان، شاعران و فرهنگ‌دوستان بیشماری تماس می‌گیرد برای انجمن هندوها وسیکهـ های افغانستان میتپد، خروشگاه درد های آنها می شود. و در آن محدود نمی ایستد، بلکه از همه واز همه جای افغانستان سخن می گوید.
هنگامی که دیدم شمارۀ سه صد در شرف انتشار قرار دارد، خواستم فعلاً با چند جملۀ کوتاه، احترام خویش رابرای این عزیز کوشا و نستوه ابراز بدارم وبرای شخص خود ایشان وخانوادۀ گرامی ایشان تندرستی وموفقیت های بیشتر بخواهم.
کاش سایر هموطنان فعال در زمینۀ بازتاب رنج های هندوها وسیکهـ های افغانستان کار های وی را همنوایی کنند و فریاد گر راستین در کنار وی باشند. نصیر مهرین