شاعر !
دیریست از ارتفاع شب
مهتابی ها را نسروده ی
و باد های برهنه که گیسوی برگها را
چنگ میزند بیان نکرده یی
دیریست بوی باکره ی بدنم
در اسارت لباس هایم می پوسد
حس نمی‌کنی؟
مگر از جزیره ی عشق پا گرفته یی؟


زیور نعیمی