کاش جار ی یی لبهایم می‌شدی شبان‌گاه
تا
در غربت کویری یی این تفتیده
از برکه های مطهر چشمانت
که طهارت یک عشق دارند
می‌نوشیدمت تمام ...



ابشار نقره گون صدایت
کشت سبز تنم را
به شادابی میرساند
اه :
می‌ترسم صدایت روزی
چون داس تیزی
بوته یی جوانی ام را بر خاک بنشاند


بهارت...