|
ما همه
فانی و بقا بس تراست:
امروز مصادف است
با پانزدهمین سالروز افول ستارۀ تابناک آسمان پرشکوه و با عظمت زبان و ادب
فارسی دری، روانشاد آکادمیسین پوهاند داکترعبدالاحمد جاوید.
این مناسبت را
غنیمت شمرده، یاد آن رادمرد دانشمند و مشعلدار جاده پُر فراز و نشیب تعلیم،
تدریس، پژوهش، تصنیف و تالیف را گرامی می داریم و از زندگی پُربار و نیم
قرن پاسداری هوشمندانه و خستگی ناپذیر وی از فرهنگ و ادب فارسی دری تجلیل
به عمل میاوریم. یکتای بی همتا را سپاسگذاریم که بزرگمردی چون او آفرید تا
درخت فرهنگ و ادب افغانستان را رستم وارانه آبیاری کند.
سالها بایست تایک
سنگ اصلی زآفتاب
لعل گردد در
بدخشان یا عقیق اندر یمن
مرگ نابه هنگام
آن گوهر یکدانه ضایع بزرگ فرهنگی بود که باگذشت زمان نبود آن ستون فرهنگ و
ادب این کهن زمین بیشتر از پیش محسوس می باشد زیرا او همچو کوه قوی استوار
و چون درخت سپیدار سرسبز و ریشه دار تکیه گاه فرهنگ و ادب افغانستان بود.
اما چه باید کرد مشیت الهی چنان رفته بود جز اینکه تن به رضای حق بدهیم
دیگر چاره ای نداریم.
وزیدی ای صبا
برهم زدی گلهای رعنا را
شکستی زان میان شاخ گل نو رسته ما را
اما خوشبختانه
نگذاشتیم چراغ فرهنگی برافروختۀ آن زنده یاد خاموش شود و درخت باور پرروش
دادۀ وی بخشکد.
درکوتاه ترین
فرصت ممکن پس از رحلت ایشان دست به کار شدیم و به تنهایی و هزینۀ شخصی،
تألیفات و پژوهش های بازماندۀ آن مرحومی را پیاپی حلیۀ چاپ به بر کردیم تا
از یکسو از خطر نابودی و فراموشی در امان باشند و از سوی دیگر در معرض
استفادۀ علاقه مندان قرار گرفته، خاطره، نام و کارکرد های جاوید جاودانتر
گردد.
چنانکه کتاب
اوستا (مرتبۀ دوم در سال 1384)، نوروز خوش آیین (مرتبۀ دوم در سال 1384)،
افسانه های قدیم شهر کابل درسال 1390، مقالات جاوید (درچهار جلد) در سال
1390، تاریخ ادبیات فارسی دری در سال 1390، نگاهی به اشعار دری خوشحال خان
ختک درسال 1390، کابل در آیینۀ تاریخ در سال 1391، بامیان در باستان و
داستان درسال 1391، فرهنگ جاوید در سال1391، صحبت های رادیویی جاوید در سال
1395 و سخن سرایان افغانستان در سال 1396 – اقبال چاپ یافتند و با شور و
شعف مورد استقبال قرار گرفتند.
آثار ما به صفحۀ
گیتی نشان ماست
از بعد ما نگاه به
آثار ما کنید
سلسلۀ نشر و
تکثیر آثار استاد جاوید کماکان ادامه خواهد داشت. قرار است سایر نبشته های
شان در آینده و حتی المقدور به چاپ برسد و چشم و دل اهل دانش و فرهنگ را
روشن سازد و در راستای غنامندی هرچه بیش تر گنجینۀ فرهنگی و ادبی این
سرزمین مفید واقع گردد.
اطمینان خاطر
دارم که آن روز فراخواهد رسید تا نسل جوان و فرهنگیان ما اعم در داخل و
خارج از کشور قادر گردند تا از ارزشها و دست آوردهای فرهنگ پربار و دیرینه
این مرز و بوم به وجه احسن و شایسته ارجگزاری و پاسداری به عمل آوردند.
بياييد با
فرشتگان ملکوت در حق اين بزرگمرد راست اندیش دعا کنیم و به روح پر فتوح
شان درود بفرستیم و تحیات بخوانیم و برای او طلب مغفرت وبرای
بازماندگان، بستگان، ارادتمندان، شاگردان، فرهنگیان و دوستانش اجر جزیل و
صبر جمیل استدعا نماییم.
بعد از وفات تربت
ما در زمین مجو
در سینه های مردم عارف مزار ماست
در فرجام، با
این گفتار فردوسی بزرگ که با احساس عمیق و خدمات سترگ و فراموش ناشدنی پدرم
بسیار مناسبت دارد، سخن را پایان میدهم:
بسی رنج بردم بدین
سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی
بناهای آباد گردد خراب
ز باران و از تابش
آفتاب
پی افکندم از نظم
کاخی بلند
که از باد و باران
نیابد گزند
کزین نامور نامۀ
باستان
بماند به گیتی یکی
داستان
نمیرم از این پس که من زنده ام
که تخم سخن را پراکنده ام
روان جاوید شاد و
یادش پایا و ماندگار باد!
|
