۱
شهوت:
انسان نیاز دارد مناسبترین انسان زندگی اش را به عنوان همسرش، انتخاب نموده، سفر زندگی را بازو به بازو با او به سر برساند، پس شهوت جز عارضه، چه بوده میتواند!؟
******
وګړی اړتیا لري، چې د خپل ژوند تر ټولو خوږ او مناسب انسان، ځانته د ټول عمر او ژوند د ملګري یا ملګرې په توګه انتخاب کړي، او ټول ژوند ورسره واوسي.
نو شهوت زیاتی دی، عارضه ده او د ژوند لویه بدرنګي!

۲
قهر:
د هر انسان طبیعت او جوهر، ښو ته، ارامتیا ته اړتیا لري، نو قهر او تاوتریخوالی، د کوم شیطان بچی شو!
******
انسان نیاز دارد به خوبی، به آرامش...
پس قهر و خشونت، چرا آب و نمک زندګی ما باشد!؟
******
(د عکس د خپرولو له امله مخکې له مخکې عذر غواړم)

۳
طمع:
طمع، جناور دیګریست که در ذهن و اګاهی انسانی ما، کمین ګرفته:
انسان می‌تواند خدا را نزدیکترین دوست خود بیابد، پس به طمع انسان یا چیزې، نشستن چه نیاز است؟!
******
طمعه د انسان ذهن کې بله پټه ځناوره ده:
انسان خدای لري، نو د بل انسان یا بل شي په طمع کښېناستل، څه ګټه لري؟!
 

۴
وابستگی:
د انسان فطري اړتیا او غریزه، له داسې څه سره رابطه را ژوندۍ کول او ساتل دي،
چې نه عمر لري، نه زړېږي او نه مري: او داسي ځواک فقط خدای کیدلای شي!
نو بیا په انسانانو او شیانو پورې د ځان تړل، د خوارۍ او مزدورۍ او غلامۍ هغه تر ټولو ټیټه بېلګه نه ده؛ چې زموږ په انساني ذهن کې یې له قدیمه ځاله کړې؟!
******
انسان نیاز دارد بهترین رابطه زندگی اش را داشته باشد و آن رابطه ابدیست با آن یگانه.
«آن» نه تولد دارد، نه پیری و نه مرگ، و همان کافی است برای همه نیازهای پنهان و اشکار انسان.
پس دلبستگی به انسان‌ها و اشیا، تقاضای آن جناور پنهان در اگاهی انسانی ما نیست، که در فرهنگ مصطلحات آن را بنام «وابستگی» می‌شناسند؟

۵
اهنکار:
انسان کولای شي، زمکې- اسمانونه لاندې کړي، خو خپله بت شي.
دغه ځناور هم د انساني اګاهۍ، په نالیدلې يوه سمڅه کې ځان پټ نیولی، او چې هغو څلورو ځناورو، د انسان ټول طبيعت یرغمل کړی ، بیا تاجپوشه، راوځي!
💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀
انسان می‌تواند فاتح زمین و زمان شود، ولی از درون اسیر، بماند!
بعد از تاراج بهشت قلب و استیلای ذهن بر حکومت وجود، توسط چهار درنده، پیشقدم (شهوت، خشم، طمع، وابستگی)، درنده «من» تاج بر سر، به خدایی میپردازد.
درو زندگی، کارنامه «من» است.