ترتیب: سودابه احراری

“درولایت ننگرهار مردم بیرون شدن دختر از خانه را ننگ می‌دانند. پدر و مادرها نمی‌خواهند که دختران شان برای کسب تحصیل و یا کار از خانه بیرون شوند. به گفته خودشان محیط و شرایط همان منطقه ایجاب می‌کند تا آن‌ها همین روش را انتخاب کنند. این یک مفکوره غلط است که برای شان داده شده است.” این بخشی از گفته‌های لیلما ولی حکمی نماینده مردم ننگرهار در مجلس نمایندگان است که در ادامه می‌خوانید.

اشاره به وضعیت زنان ولایت ننگرهار
 

وضعیت زنان در ولایت ننگرهار نسبت به چند سال گذشته نسبتا بهتر شده است. البته این تنها در مرکز ولایت صدق می‌کند نه در ولسوالی‌ها . زنان در مرکز هم تنها می‌توانند به مکتب بروند و درس بخوانند یا در بعضی اداره‌ها کار کنند. اما متاسفانه تعصبات همیشه مانع پیشرفت زنان بوده و است و برخی بنابر همین تعصبات نمی‌توانند درس بخوانند یا در بیرون از خانه کار نمایند.

حتی در مکاتب هم تعداد معدودی از زنان معلم هستند. با توجه به این که زنان زیادی از مکتب و دانشگاه فارغ می‌شوند اما باز هم همین موضوع تعصب در میان است و آن‌ها نمی‌توانند کارکنند. ما هم تلاش کردیم و تلاش می‌کنیم تا زنان را تشویق کنیم که بعداز فراغت در مکاتب به تدریس بپردازند.

نقش زنان در اداره‌های دولتی

متاسفانه که تعداد بسیار معدودی از زنان ولایت ننگرهار در اداره‌ها کار می‌کنند. ناامنی‌ها و جنگ‌های که طی این چند سال در کشور وجود داشته است زنان را از تحصیل، کار و پیشرفت باز داشته است. به همین دلیل عده‌ای معدودی از زنان ولایت ننگرهار دربیرون از خانه کار می‌کنند . هم‌چنان یکی از دلایل مهم عدم پیشرفت زنان در ولایت ننگرهار تعصباتی است که همواره وجود داشته است ومانع پیشرفت کار و تحصیل زنان به ویژه در ولسوالی‌ها شده است.

دسترسی به عدالت

واقعیت این است که در سطح افغانستان حقوق زنان اکثر پایمال می‌شود. در خود کابل که مرکز است و همیشه دادخواهی‌های زیادی برای گرفتن حق زنان صورت می‌گیرد باز هم حقوق زنان برای شان داده‌ نمی‌شود. شما فکر کنید که این وضعیت در ولایت و به ویژه در ولسوالی‌های دور دست چگونه‌ خواهد بود. من به این باور هستم که حقوق زنان برای شان داده ‌نمی‌شود بلکه حق زنان گرفته‌ می‌شود. ما می‌بینیم که در ولسوالی‌ها و در ولایت‌ها زنان چقدر تحت فشار و شکنجه قرار دارند. و زنان ولایت ننگرهار هم از این امر مستثنا نیستند.

من شخصا زیاد تلاش می‌کنم و زنان را در این ولایت تشویق می‌کنم که درس بخوانند و کار کنند.اما با توجه به پایین بودن سطح سواد مردم اگر در داخل شهر جوانان را به کسب تحصیل و کار تشویق کنیم به دلیل این که پدر و مادرهای شان بیسواد هستند به مشکل بر می‌خوریم.

در ولایت ننگرهار مردم بیرون شدن دختر از خانه را ننگ می‌دانند. پدر و مادرها نمی‌خواهند که دختران شان برای کسب تحصیل و یا کار از خانه بیرون شوند. به گفته خودشان محیط و شرایط همان منطقه ایجاب می‌کند تا آن‌ها همین روش را انتخاب کنند. این یک مفکوره غلط است که برای شان داده شده است. ما هم تنها همکاری که با آ‌نها داشتیم این بود که مکاتب را در نزدیک قریه ولسوالی‌ها ایجاد کردیم تا خاطر خانواده‌ها از طرف دختران شان راحت باشد.

گراف خشونت

خشونت‌های چون تجاوز جنسی، خودسوزی، قتل و به دار آویختن. که در ولایت‌های دیگر کشور در برابر زنان وجود دارد، خوشبختانه‌ می‌توانم بگویم که در ولایت ننگرهار وجود ندارد. یگانه خوشی‌ ما هم این است که این نوع خشونت‌ها در ولایت ما نیست. اما در عوض تعصبا بی‌موجب است که در برابر زنان وجود داشته و مانع کار و پیشرفت آنان در بیرون از خانه می‌شود. به همه معلوم است که پشتون‌‌ها تعصب خود را دارند و نمی‌خواهند که زن، دختر و یا خواهر شان در بیرون از خانه کار کنند و یا مکتب بروند. صرف همین مشکل وجود دارد.

نگرانی کمیسیون امور زنان مجلس نمایندگان از وضعیت زنان در ننگرهار

من یگانه انتقادی که از کمیسیون امور زنان مجلس نمایندگان دارم این است که گزاش‌های را که از هر ولایت آماده می‌سازند با وکلای همان ولایت در جریان بگذارند. زنان ولایت ننگرهار همواره مشکلات شان را در قسمت تعصبات داشتند. به جز این دیگر با هیچ مشکی مواجه نیستند. جنگ و تاثیرات آن در ولسوالی‌های آن ولایت چیزی نیست که تنها روی زنان تاثیر بگذارد و سبب عقب ماندگی زنان شده باشد. بلکه بالای همه از مرد و زنان، پیر و جوان تاثیر گذار است که نیاز به زمان دارد.