درهفتۀ پیشین، بار دیگر جامعۀ دردمند و محتاج مداوا، شاهد رویدادی بود که به دامنۀ نگرانی ها وتأثر افزود. "شوراملی"، "ولسی جرگه" یا "پارلمان" افغانستان، فیصله نمود که وزرای دفاع، داخله وامنیت ملی، به شورا بیایند و به پرسش های وکلا در مورد رویداد خونبار شفاحانۀ چهارصد بستر(محمد داؤود) پاسخ بدهند. سخنران ها هنگام مطرح نمودن جلسۀ ویژه یا تصمیم برای استیضاح (توضیح دهی) این سه تن، بسیار با احساسات، حرارت و طمطراق نارضایتی خویش را مطرح نمودند. تبارز چنان جدیت بود که رئیس جمهور محمد اشرف غنی، واکنشی تهدید آمیز نشان داد. به وکلا فهماند که اگر پای از گلیم فراتر نهیـــد، شورا را منحل اعلام میدارم. نگرانی غنی را بازتاب پخش خبر مفاسد گسترده از وزارت دفاع در رسانه های داخلی وجهانی در پهلوی نگرانی از افشأ حقایق رویداد خونبار چهارصد بستر بیشتر نموده بود.
 

از آنجایی که ولینعمت امریکایی نیز پیام داد که هیأتی را برای بررسی اوضاع واحوال افغانستان و مناسبات مورد نیازتازه نشینان در قصر سفید به کابل می فرستد، واضح بود که غنی رسواتر از پیش با بحران مواجه می شد. زیرا در حالی که سه وزارت را سرپرست ها اداره می نمایند، سلب اعتماد چند تن دیگر افتضاح بیشتری را برای وی بار می آورد. با توجه به این پیش بینی ونگرانی، آشکارا وکلا را تهدید نمود و در خفا نیز میتوان پذیرفت که شبکه های معامله گر برای چانه زنی مشغول شدند. معامله گری با بیشترین پارلمان نشینان که نمایندۀ مردم نیستند، بلکه در پی زراندوزی وچاق سازی دارایی و نفوذ خویش استند، در یک نظامی که ویژه گی های مافیایی آن را در آغوش گرفته است، طی چند سال دیده ایم که نا موثرنبوده وزمینۀ اثر نهادن دارد.
آن سه تن وارد شورا شدند. پرسش ها مطرح شدند وپاسخ ها: از کوزه همان تراود که در اوست.
یکی از شرم آمیزترین صحبت ها وتوجیه گری های احمقانه را این سه تن به نمایش نهادند. اما دیدیم که نیاز سلب اعتماد و فرستادن آنها برای محکمه شدن، به دادن رأی اعتماد انجامید.
وزیر دفاع در خلال صحبت های بی سر و ته گفت:
"من مسوول مستقیم بیمارستان جهارصد تخت خوابی نیستم. این بیمارستان مسوولان خودش را داد و هر فردی که غفلت کرده باید مجازات شود. من محافظ بیمارستان نیستم!"

در واقع تروریسم مشغول به انسانکشی و راه داشته درحکومت افغانستان، به وضاحت نشان داد که باردیگر پشتیبانی پارلمان نشینان خائن به مردم وجامعه را نیز برای پیشبرد مقاصد تروریستی در دست دارد. ساختار نهاد های حکومتی، قوۀ مقننه، وقوۀ قضائیه در افغانستان چنان با سبک کار مافیایی پیوند وگره خورده است که هر کدام هنگام بروز مسائل، از آن به عنوان وسیلۀ فشار و دریافت امتیاز بهره می گیرد. در این ساختارآمیخته با خیانت، دهن شیرین کردن ها، رشوه دهی ها، وعده های مختلفی که می تواند خائنان نفوذ طلب وزر اندوز را ارضا نماید، کار ساز است.
در حالی که آگاه هستیم سال گذشته، نه تنها فعالیت های تروریستی افزایش یافته است، بلکه سؤمدیریت وناتوانی وزیر دفاع، نیز برهمگان روشن شده است. اگر نیت وتصمیمی برای مبارزه با تروریسم وجود میداشت، پیش از ابلاغ جلسۀ استیضاح، خود غنی باید آنها را سبکدوش می نمود. ولی میدانیم که در افغانستان برخلاف سایر کشور های جهان که مصیبت ضد انسانی تروریسم مواجه اند، حکومتی ها یاران ودوستان تروریست ها استند. در مورد غنی وشرکایش که یاران ومدافعین تروریست ها استند و این همه آزار واذیتی که مردم، نیروهای امنیتی وارتشیان بی کس وشریف دیده اند، همانند خائن فساد زا حامد کرزی، برای مردم جای تردید نمانده است.
همه میدانند که در افغانستان وقتی حکومتی ها وقتی زیر فشار ذهنیت عامه قرار می گیرند، کمیسیون های حقیقت یابی وترفند های عوامفریبانه را به منظوردفع الوقت نمودن های شناخته شده وماتست مالی واقعیت ها در پیش می گیرند. اما واقعیت این است که موقف وموضع ضد تروریستی ندارند، بلکه تروریست ها را تقویه می کنند.

افزون بررویداد شفاخانۀ چهارصد بستر، افشأ سؤ استفاده های گسترده در وزارت دفاع، هم می توانست سبکدوشی آن وزیر را مطالبه نماید.
وزیری که متهم است تروریست ها را کمک می رساند. وزیری که بی کفایتی هایش، کفایت رشد تروریسم یا وظیفۀ اصلی اش را جوابگو است، به وظیفه اش ابقا شد. به دلیل اینکه وظایف کمک رسانی به تروریسم و به حلقۀ مافیایی جاهل و قدرت جو را با خوبی ومؤثریت انجام میدهد.
 

وقتی چنین وزیر وامثالش مانند وزیر داخله و رئیس امنیت ملی با یاوه سرایی از چنان پارلمان رأی اعتماد به دست می آورند، مردم علاقمند به بهبود خواهی، ماهیت آن نهاد را بیش از پیش درک می نمایند. رشد افغانستان به پارلمان نیاز دارد. پارلمان به انسان های نیاز دارد که دارندۀ وجدان آگاه و با خبر از وظایف چنان نهاد وکلای مردم باشند. در این پارلمان بیشترین معامله گران، بیخبران از وظایف وکلای مردم، قاچاقچیان، باندهای مافیایی، متعصبین رنگارنگ؛ با قصد چور وچپاول تشکیل داده است. پارلمانی که بر شمشیر خونین تروریسم وجهالت آشکار بوسه زد.