شهر برلین در شمار کلان شهرهایی قرار می گیرد که مهاجران زیادی را در خود جای داده است. این شهر از این رو که پایتخت سیاسی آلمان محسوب می شود از گذشته های دور و بخصوص از سال 2015 به این سو میزبان شمار زیادی از پناهندگان و پناهجویان کشورهای درگیر جنگ ، از جمله ئناهجویان افغانستانی می باشد. ازدحام مهاجران افغان و مشکلاتی که آنان در محیط جدید با آن مواجه می‌شوند سبب گردید تا بخش فرهنگی سنای برلین با همکاری سازمان یار که یک سازمان تشکیل شده از جوانان افغانستانی و آلمانی می باشد، در راستای کمک و همکاری با پناهجویان عملاً فعالیت‌های خود را از ماه اکتبر سال 2016 آغاز نمایند. این سازمان با ایجاد کورس های آموزش زبان المانی برای آن عده از مهاجرانی که حق رفتن به کورسهای دولتی را ندارد ، مشوره دهی حقوقی ، همکاری در کارهای اداری و مکتوب نویسی روزانه به مهاجران افغان خدمات شایانی ارائه می دهد.قابل یادواریست که درصد قابل توجهی از این مراجعان را زنانی تشکیل می دهندکه هیچ تجربه‌ای از کارهای اداری ندارند و همچنین با زبان دوم بهرهمند نمی باشند . سازمان یار با برگزاری نخستین گردهمایی زنان افغان مقیم برلین تحت عنوان « زن ،مهاجرت و چالش ها» توانست زمینه ی دیدار زنان پناهجو که به تازگی وارد آلمان گردیده اند با سایر پناهندگان زن که از قبل ساکن برلین بوده اند، را ایجاد کند .تبادل اطلاعات و تجربیات این دو طیف از شکل و نحوه ی زندگی تا حد زیادی به ساده سازی مسایل و موضوعاتی که پیرامون زندگی انان می‌باشد انجامیده است . این نشست با صحبتهای خانم امیلیا اسپارتاک در مورد گرامی داشت روز جهانی زن در دهه 40 افغانستان آغاز گردید و سپس تعدادی از زنان از جمله صدا سلطانی شاعر و ژورنالیست جوان افغانستانی ، پروین شفق فعال جامعه ی مدنی ، فاطمه بخشی کارگردان تیاتر و زهرا اسرافیل وکیل مدافع و فعال جامعه مدنی که هر کردام از در سالهای اخیر وارد آلمان شده‌اند به بازگو کردن تجربه‌های خود در مورد زندگی و مهاجرت پرداختند.اسیب شناسی و احتمال صدماتی که زنان از نا آگاهی خود در شکل زندگی نوین و فراز و فرودهایی که این طیف با آن مواجه می‌باشند در ادامه به آن پرداخته شد . در بخش دوم این نشست نهادهای آلمانی همکار با زنان پناهجو فعالیت‌های خود را معرفی نموده آثار نقاشی حسینا برگان یک تن از هنرمندان افغان نیز به نمایش در امد و در پایان این نشست مشکلات و ضروریات زنان مهاجر افغان مقیم برلین گرداوری و با زنان حاضر در جلسه خواستار ادامه ی ملاقات های زنانه در برلین شدند. آن‌ها نیاز به این نشست ها را تبادله ی تجربه‌های زنان افغان در مورد مهاجرت و کار دانسته و خواهان تشکیل کمیته ی زنانه از سوی سازمان یار گردیدند. خانم امیلیا اسپارتاک که مسوول کمیته ی زنان سازمان یار است ، پس از برشمردن مشکلاتی که زندگی نوین زنان پناهجو را تحت شعاع خود قرار می دهد ، آشنایی زنان را با قانون آلمان و حمایتهای دولت از این قشر را بزرگترین قدم برای حل مشکلات و رسیدگی به نیازهای آنان می‌داند وی تأکید دارد که زنان در نخست نیازمند ، یاری در این زمینه‌ها می باشند: تشویق زنان از لحاظ روحی برای پذیرش محیط جدید
ـــ رهنمایی وهمکاری در رابطه با قوانین اجتماعی و آگاهی دادن در رابطه با سیستم و شرایط اداری و حقوقی کشور آلمان
ـــ کمکها و ضرورت های اولیه ( ترجمان ، و تشویق نمودن زنان به فراگیری زبان برای مستقل گردیدن ، ایجاد کورسهای رایگان بنا به شرایط زنان متعهل )
ــــ ایجاد جلسات سلامت جسم و روان با حضور یک متخصص روانشناس یا مشاور خانواده
ــــ مشوره دهی و آگاه سازی از قوانین پناهندگیدر خصوص پناهجویان نظر به تابعیت انان
ــــ آشنایی زنان از حقوق و قوانین حمایتی دولت آلمان
ــــ آشنا کردن زنان با اداره ی همکار با پناهجویان و مؤسسات حمایتی از زنان با توجه به زندگیِ سختی که زنان افغان متحمل شده‌اند و هر کدام تجربه‌های سختی از راه‌های قاچاق دارند می‌توان گفت زنان در جامعه ی اروپایی ضرورت به حمایت بیشتری از سوی دولت میزبان دارند تا بتوانند دوباره به اعتماد به نفس خود دست یابند و شخصیت خود را به عنوان یک فردِ دارای حقوق با پشتیبانیِ قانون اساسی& مستقل از دیگراناگاهانه رشد دهند . این نشست در اولین تجربه ی خود توانست تا حد زیادی اعتماد زنان را برای جذب شدن به سازمانهای آموزشی جلب کند . سازمان یار امیدوار است تا در سالهای بعد، ضمن گرامی داشت از روز زن به دستاوردهای بی شماری را به معرفی بگیرد.