امشب اندوهناک ترین جمله ها را...
امشب اندوهناک ترینِ جمله ها را، می توانم بنویسم
مثلن می نویسم که، شب ازهم پاشیده،
در آن دورها، ستاره های آبی لرزانند.
در آسمان، بادِ شبانگاهی می چرخد و می خواند،
امشب اندوهناک ترین جمله ها را، می توانم بنویسم
دوستش داشتم. گاهگاهی، او هم مرا دوست داشت
در شب های ازین سان، در آغوشم بود
در زیرِ این آسمانِ بی انتها، باربار می بوسیدمش
دوستش داشتم. گاهگاهی، او هم مرا دوست داشت
مگر می شود آن چشمانِ بزرگِ آبی را دوست نداشت
امشب اندوهناک ترین جمله ها را، می توانم بنویسم
تحملِ این شبِ دراز و بی پایان بی او،
شاید چون ندارمش، از دست دادنش را حس نمی کنم
شعر مثل شبنم روی سبزه، بر روحم می ریزد
چه فرق می کند، اگر عشقم نتوانست او را داشته باشد
شب از هم پاشیده، او بامن نیست
روحم آرام نیست، او را از دست داده ام
همین و بس. از دور، در دور ها کسی می خواند
نگاه ام او را جستجو میکند، می خواهد به او برسد
او بامن نیست. قلبم او را می پالد
ما در زمان دیگریم، همان نیستیم
شب در تکرار، درختان را سپید می کند
مطمینم که دیگر دوستش ندارم. مگر دوستش داشتم
می خواستم باد صدایم را به گوشش ببرد،
بسان بوسه هایم، پیش از او،
حالا او از کس دیگر است
میدانم که دیگر دوستش ندارم. مگر داشتم
نبود او و جسم بلورینش. چشمانِ بی مثال او
این عشقِ کوتاه و فراموشی بی انتها،
در شب های ازین سان، در آغوشم بود
دلم هنوز قبول ندارد که او را از دست داده ام
این آخرین رنجی است که از او می کشم
این آخرین شعریست که برای او می سرایم...
___________________________________
-از برگردان های قدیمی-