‎زخم تازه میکارد اینک دشمن کابل
‎موج خون و غم بارد کوه و برزن کابل

‎مادر اشك تر بارد، ديده اش به دَر دارد
‎حیف که بر نمی گردد سرو و سوسن کابل

‎آسمان اش ابر آلود، چهره اش چه خون آلود
‎بسته اند به تاریکی، چشم روشن کابل

‎یکطرف شده آباد، قصر مرمرین آنجا
‎یک طرف چه ویرانه، کُنج مامن کابل

‎دشمنان دیرینه، با شمایل تازه
‎جا نموده خوش چندی در پیرهن کابل
‎م.ا.ع