|
ګاونډیه! نن د کال وروستی ماښام دی
کاشکې تاپسې مې دا ناره وروستۍ شي
کاشکې ستا له دروازې ګوتې راپرې کړم
کاشکې ساه مې، کاشکې ساه مې تر مرۍ شي
کاشکې درد هم د دې کال غوندې تمام شي
لکه څو وروستۍ سلګۍ د وړې شمعې
لکه بې، سېکه نڅا د ژېړې پاڼې
لکه سپین سر لکه زوړ بدن د ډمې
ګاونډیه نن د کال وروستی ماښام دی
لکه ستا وروستی نظر چې رانه ټول شو
لکه ستا د غاړې وږم رانه والوت
کال شو مړوای، د صحرا پر غېږ خاټول شو
شفيقه خپلواک |
