به یادکودکان ومادرانی که آتش وحشت آمیز انسانکشی در بیمارستان بر تن شان نشست

"...خواب شیرین مادر و کودک
طعمه‌ی آتش و هیولا شد
درد ما را کسی جواب نداد
حال ما نیز چون معما شد."
                              صنم عنبرین

انسانکشی درافغانستان، مراحل رشد را بی گسست وبا پهنا دادن و ژرفا بخشیدن به دامنۀ کمیت وکیفیت طی میکند. پس از نشاندن و نشستن حامدکرزی در قدرت پوشالی، پیوند دادن وپیوستن معجون مرکب فرمانبردار وگاهی بازیگوش در پهلوی او، کارکرد انسانکشی طالبی برای بازگشت آغاز یافت. این بار که شعار بیرون شدن امریکایی ها را نیز مطرح و به وسیلۀ کشتن افسران و یا داکتران و همکاران خارجی در جنوب، جنوب غرب و شرق کشور روی آورد، زمینه و عامل مساعدی راه رشد اش را هموار کرد:

- زمینۀ بهره گیری از اختلافات داخلی حکومت.
- عامل پشتیبانی پاکستان.
- اختلافات قدرت طلبانه، رویکرد کرزی را به سوی طالبان در پی داشت. برای دلبستن به آنها، ترجیح دادن آنها، هم عنصر موجود قومی در ذهنیت و احساسات اوحضور دست نخورده داشت وهم پیشینۀ علایق به آنها. شکل گیری گروه خاص در ارگ برای سازماندهی این مأمول بنای ایجاد پیوندهای پشت پرده، پرمخاطره برای افغانستان و بهره جویانه ورشد دهنده برای طالبان وپاکستان را فراهم کرد. گروه طالبان ترورهای نخبه گان نظامی مخالفان کرزی و آنانی را در دستور کار قرار داد که خاطره وپیشینۀ تلخ از آنها را فراموش نکرده بود. این خط حرکی تا زمان اشرف غنی به رشد بسیار رسید و برای ازمیان برداشتن مخالفان مشترک با حکومت کرزی و اشرف غنی، ستون پنجم را موفقانه در اختیار گرفت. اگر اشخاص جاسوس مشرب و تمر ین کنندۀ سازمان های امنیتی در خاد، آی.اس آی، انتلجنت سرویس انگلیس وسرانجام خدمتگذرا سیا و امضأ کنندۀ "پیمان امنیتی با امریکا" فراز آمدند وهمواره حمایت شده اند، به دلیل این هم است که در سمت وسو دادن چنان وضعیت، رشد طالبان، تقویۀ آنها و حزب اسلامی گ. حکمتیار جان فشانی اندک نداشته اند.

- پاکستان که سخت مترصد اوضاع بود و برگشت طالبان به پاکستان و حتا بن لادن را گرامی میداشت، فراموش نکرده بود که گرگ های زخمی اش را مداوا کرده دوباره به افغانستان بفرستد. نقشی را که ایفا کرد.
در نتیجه می بینیم که طالبان با امکانات بیشتر، با بهره گیری از وضعیت مناسب حکومتی وقومی، و استفاده از فساد فراگیری که در حکومت کرزی و حکومت به اصطلاح وحدت ملی، دامن گسترد، کشتار های انسانها را به سوی صفحات شمال نیز کشانید. مناطق جنوب، جنوب غرب وشرق را زیر هیبت وترس ودر واقع نفوذ آدمکشانه، موفقانه به دست آورد. انفجار ها وانتحارها سیررشد پیمودند. در مراسم ده محرم با انگیزه های مذهبی و قومی و هدف نسل کشی وحشیانه یورش برد، در محافل مذهبی هندوها وسکهـ های کشور خون ریخت و شفاخانه ها را به عنوان مکان های که بیمار و زخمی تداوی میکند با قتل وویرانگاری مواجه کرد.

حمله به شفاخانۀ صد بستر در دشت برچی کابل، در راستای چنان اهداف و رشدیابی های است که از عوامل داخلی، حکومتی وقومی بهره گرفته وبی باکانه عمل میکند.
این بی باکی ودست درازیافتن و درسطح وحشیانه ترین نمونه های جهانی را نیرویی نیز مدد رسانیدکه زیر نام مبارزه با تروریسم وارد افغانستان شد، اما کاری با مبارزه با تروریسم نداشت، بلکه با پیمان صلح با طالبان، نتیجۀ چراغ سبزش این بود که دراین اواخر واز جمله در دست یرچی دیدیم.

تصور این است که انسانکشی سیاسی ویا تروریسم وطنی ما که اکنون دارندۀ حمایت های جهانی است و چین، پاکستان، ایران، روسیه وامریکا ناز بردارش استند، ویژه گی هایی دارد که نتوان نمونۀ آنرا در سایر نقاط جهان ودرتاریخ نشان داد.
جای تأسف است که علاقمندان مخفی وعلنی طالبان، حتا مدعیان ترقی جویی، دل به طالب بسته اند. تعدادی مهرخاموشی را به دلیلی در دهن نهاه اند که خریده شده اند. چنین وضعی به دشواری مبارزۀ ضد تروریستی ودهشت افگنی می افزاید. اما راه وچارۀ دیگر نیست. ملیون ها انسانی که به وضعیت عادی و دور از غم واندوه برای رشد وتعالی نیاز دارند، ملیون ها انسانی که به بیمارستانها نیاز دارند، نمی خواهند که نیروی جاهل ووحشی را در قدرت ببینند، سرنجام بیدار خواهند شد. خدمتگاران این ملیون ها انسان وظایف خویش را فراموش نخواهند کرد.