هنگامی که خبر توزیع، چهارونیم، (سه کیلو،برخی از یک کیلو گندم واندک دالنخود هم گفته اند. والی کابل از یک بوری گندم و سه کیلو دال نخود گپ زد) برای برخی مردم درکابل را شنیدم، به عنوان فرد خارج نشین، مانند بسا موارد دیگر در پذیرش این خبرهم محتاط بودم. نه تنها به این علت که سند ومدرک مقنع پس از شنیدن نخستین بار آن در اختیار نبود، بلکه راستش را بگویم، میگفتم گرداننده گان چرخ فساد زای این دولت ومشاورین آنها، اینقدرهم نشاید که خود را ریشخند نموده باشند. با دریافت اطلاعات دقیق که مدتها شده است، زمینۀ دسترسی به آن میسر است، همچنان دیدن چهره ها و شنیدن سخنان آنانی که در بارۀ دریافت سه کیلو گندم صحبت نمودند، باورم شد که گروه زراندوز و صلاحیتدار ادارۀ امور، دارندۀ این سطح وسویه ودرک از مقابله با چالش های اجتماعی واقتصادی استند. در واقع از ریشخندی و حماقت نیز فراتر رفته اند.

دقایقی اندیشیدم که محتمل است گروه طالب دوست وتروریست پرور، در این اوضاع واحوال، با استفاده از خانه نشینی وگرسنه گی اکثریت مردم، پای گندم را در میان آورده، زیرا گندم در قطار موادی که زیر نام زکات داده میشود، جای نخست را احراز کرده است. با این رفتار، پنداشته اندکه با رعایت این یکی ازفروع دین اسلام، به طالبان خوش خدمتی کنند. شاید هم روزی بگویند که از آن دالرهای امریکایی که مردم، مدعی سؤ استفاده آنها از طرف حکومتگران میباشند، زکات دادیم!!.
اگر اینطور نیست، پس این چند کیلو گندم را مردم چه کنند؟. پاسخ را هم بسیار دقیق و مستند در صحبت های هموطنان داخل دیدیم.

راستی هم چند کیلو گندمی را که دارندۀ خاک و ریگ است، چه کنند؟. به کدامین آسیاب ببرند وآرد کنند؟. آسیاب دستی هم که در برخی مناطق روستاها بیشتر برای میده نمودن ماش در معرض استفاده است. این سه کیلو گندم را پس از پاک کاری، یک بار دلده بپذند ویا در خانه ها کشت کنند که گندم بیشتر بروید؟. ویا گندم بریان کنند؟.
مگر در جای ملخ در افغانستان، مرغانی هجوم آورده اند که به علت برهم خوردن آب وهوا در چند سال پسین، دچار مشکلات تعیین منازل فصلی شده با کم نفسی به مناطق دیگراز زمین پای نهاده اند؟.
با این گندم مردم آنها را شکار کنند وگوشت بخورند؟!.
نشود که از خیل مشاروان زراندوز وبیکاره، برای خالی نبودن عریضه، چنین مشوره یی داده و "متفکر دوم" هم آنرا پذیرفته است؟!.

در نتیجه گمانی برجای نمی ماند، بپذیریم که این حکومتگران در کنار ارتکاب صدها خیانت و روسیاهی که افغانستان را با تمام رنج آوری آن در چندین مورد، در صدر نشان اند، احمق ترین سران حکومت در سطح جهان نیز استند.
در اوضاع بسیار پرمخاطره و محتاج دریافت راه های جلوگیری از تلفات ناشی از آسیب کرونا، حکومتگران سرگرم مشوره و راهجویی و غمخواری به منظور کاهش میزان تلفات و جبران خانه نشینی مردم استند. اما در افغانستان که گروهی با داشتن مهُروصفت دقیق کارکردهای مافیایی در جبین، ملیارد ها دالر را دزدیده اند، در مقابله با این مصیبت، به مردم، به انسانیت و به عقل وخرد، توهین روا میدارند. در افغانستان کرونا وسیاست های کرونایی حکومت، رقم تلفات ناشی از فقر وگرسنه گی را بالا می برد.

کمتراحتمال آن میرود که مردمان رنجدیده و مأیوس، با وجود بیچاره گی از نگاه درک روز و روزگار غم آمیز و علل فقر خود، همیشه در منزل بمانند. سینۀ اکثریت مردم را بذر نفرت و کینه علیه حکومتگران خوشگذران و دزد فرا گرفته است. این مردم وقتی می نگرند که در زمینۀ برخورد با اساسی ترین نیازهای آنها با دادن گندم، بیشتر توهین وتحقیر می شوند، همه تن به گریستن و خودکشی نخواهند داد. به سوی راه های دیگری برای بیرون رفت سمت وسو خواهند یافت.