۸صبح، کابل: صدها زن و مرد افغان، با یک میلیارد معترض در سطح جهان هم‌صدا شده و خواستار تامین مصوونیت زنان، به دادگاه کشانیدن عاملان خشونت و هم‌چنین پایان دادن به خشونت علیه زنان شدند.

روز پنج‌شنبه، چهاردهم فبروری، یک میلیارد معترض در سطح جهان ضدخشونت علیه زنان شعارداده و خواستار پایان دادن به تمامی خشونت‌ها در جهان می‌شوند.
براساس گزارش سازمان ملل‌ متحد، از هفت میلیارد نفوس جهان سه میلیارد آن را زنان تشکیل می‌دهند. سازمان ملل متحد می‌گوید بررسی‌هایی ‌که در سطح جهان صورت گرفته، از هر سه زن یک زن با خشونت مواجه است.
نزدیک به پنج هزار نهاد مدنی در سراسر جهان، روز چهاردهم فبروری را به‌عنوان روز قیام ضد خشونت علیه زنان نام‌گذاری کرده و در این روز نزدیک به یک میلیارد زن و مرد در سراسر جهان، بر ضدخشونت علیه زنان شعار می‌دهند.
صدها زن و مرد افغان نیز روز پنج‌شنبه، ۲۴ دلو، با این حرکت جهانی هم‌صدا شده و با راه‌‌اندازی راهپیمایی در کابل، خواستار تامین عدالت در کشور و پایان دادن به خشونت علیه زنان شدند.
این راهپیمایی که از سوی شبکه زنان افغان سازمان‌دهی شده بود، در آن شعارهایی چون «خشونت بس است، ما عدالت می‌خواهیم، عاملان خشونت مجازات شوند» سر داده می‌شد. این راهپیمایی از چهار راهی زنبق شهر کابل آغاز و به وزارت امور زنان خاتمه یافت.
داکتر ثریا صبحرنگ از کمیشنران کمیسیون مستقل حقوق بشر، در این راهپیمایی گفت که زنان در افغانستان با خشونت‌های شدیدی مواجه‌اند. خانم صبحرنگ گفت: «امروز در هرگوشه و کنار کشور ما زنان قربانی می‌شوند، لب و گوش‌شان بریده می‌شود، سلاخی می‌شوند، به فروش می‌رسند، به بد داده می‌شوند، مورد تجاوز قرار می‌گیرند. امروز دختران ما جراآت نمی‌کنند که به مکتب بروند، نه امنیت دارند و نه مصوونیت.»
با این‌حال، راهپیمایی‌کنندگان در قطع‌نامه‌ خود می‌گویند که زنان در افغانستان مانند گذشته‌ةا در تاریکی زندگی می‌کنند و از حقوق اسلامی و انسانی خود برخوردار نیستند. در قطع‌نامه پایانی راهپیمایی‌کنندگان آمده است: «امروز کرامت انسانی ما با بریدن اعضای بدن، بد دادن، فروش و نکاح اجباری صدمه می‌بیند، کرامتی‌ را که هدیه الهی است و باید ارج گذاشته شود. عاملان و مرتکبین خشونت علیه ما محکوم به اندکی مجازات شناخته نمی‌شوند، آزار و اذیت ما نقض یک قاعده اخلاقی پنداشته نشده و اصلا منحیث مختل کننده نظم جامعه به آن توجه مبذول نگردیده است. از سوی دیگر، ما زنان منحیث یک فرد جامعه در تصامیم ارزنده دولت سهیم نبوده، مشارکت و رهبریت ما نیز به شکل خیلی ضعیف و ختا نمایشی می‌باشد.»
زنان در افغانستان در حالی با معترضان دیگر کشورها شعارهایی ضد خشونت علیه زنان سر می‌دهند که اخیرا با خشونت‌های وحشت‌ناکی مواجه بوده‌اند.