هر بار
با سنگ واژه ی زخمی ام میسازی
و بلور آرامشم را میشکنی
ای ماه! بگذار ترا ترسیم کنم
ترا برهنه چون آب ترسیم کنم
که یگانه وفادار منی
باور کن!
من روزهاست مرده ام
وهمراه با جوانی ام
گورم را جستجو میکنم
تا آرام بخوابم
و توهم راحت شوی
میدانم
هر شب مهتاب خاکسترش را
بر گورم میپاشد آرام ارام.

زیور نعیمی