|
سه سروده ی تازه
نفس داغ شب
وقتی
بر سردی ی
رگ هایم
می وزد،
و لرزش دل سوخته
غبار از روحم
می تکاند
درد را من
ترجمه می کنم!
آیینه
شکست،
جهانم
چند برابرشد،
درمن
آب از آب
تکان نخورد
اما!
دستی
کاش
میوه درد را
ازدرخت اندوهم
بچیند
سالهاست
که رسیده است!
ش.حضرتی
خاطرت،
وقتی
آرام- آرام
اندیشه ام را
می جود،
خیالم با
تصور رخسار زیبایت
از نفس می افتد،
به عشق من
ایمان می آورم!
ش.حضرتی، کندوز زمستان ۱۳۹۲
|
