وحید حکیمی

نیم‌نگاهی به فعالیت های سازمان های خیریه افغان ها
 درلندن-بریتانا

مقدمه:

مطالعه و بررسی همه جانبهء پناهندگان افغان در بریتانیا یکی از مسایلی است که تاهنوز مورد دقت و توجه جدی قرارنگرفته است. تعداد پناهندگان، سن، تعداد مرد و زن، قوم و زبان مادری، نسل مهاجر و نسل دوم، شغل و سطح درآمد، رابطه با داخل کشور از جمله جزئیاتی است که برای مطالعه افغان های مقیم بریتانیا ضروی است و لااقل من در تلاشم در این تحقیق نتوانستم به دست بیاورم. بهمین ترتیب تعداد و شیوهء کار موسسات و سازمان هایی بریتانیایی برای افغان ها و سازمان های خیریه ای که بواسطه‌ای خود افغان ها در بریتانیا برای ارایهء خدمات تاسیس شده اند از مسایلی اند که باید مورد مطالعه  و بررسی بیشتر قرارگیرند.

در این بحث کوتاه من با اتکا به معلومات و اسناد دست اول می خواهم در موردبرخی از موسسات خیریه و سازمان های صحبت کنم که توسط شهروندان افغان-بریتانیایی برای ارایهء خدمات خیریه به افغان های مقیم این کشور تاسیس شده اند. باور دارم، بیشترین افغان های مقیم بریتانیا از چگونگی فعالیت، درآمد مالی و نحوهء ارایه خدمات این سازمان های خیریه اطلاع روشن دردست ندارند. از  سوی دیگر تا جایی که من می دانم این موسسات نیز هیچ معلوماتی از درآمد مالی و فعالیت های خود برای افغان ها ارایه نمی کنند. این بی اطلاعی باعث چند مشکل عمده می گردد:

1.   رووسا یا مسوولین این سازمان های خیریه و موسسات با مراجعین یا برخورد نادرست می کنند و اگر کمک یا راهنمایی ارایه می کنند، آن را نوعی منت گذاری به مراجعین وانمود نموده، فخر فروشی می کنند.

2.    به دلیل بی اطلاعی عمومی در این مورد، این موسسات خیریه بیشتر مانند دکان های خانوادگی یا به قول معروف مانند گاوشیری مدیران این موسسات عمل می کنند و دربرخی موارد از سوی خانواده ها اداره می شوند.

3.   عدم حسابدهی و شفافیت مسوولین این سازمان ها و سازمان های خیریه زمنیهء خورد و بُرد مالی و اختلاس را به صورت گسترده ای فراهم ساخته است و بیشتر این موسسات با راه اندازی برنامه های نمایشی و خاک انداختن به چشم مردم پول های هنگفتی را که از سوی موسسات خیریه به نام کمک به افغان های مقیم بریتانیا می گیرند حیف و میل می کنند.

با در نظرداشت این سه مسئله معلومات ابتدایی را که درجریان تحقیقم دراین زمینه به دست آوردم برای عموم افغان های مقیم بریتانیا ارایه می کنم تا زمینه برای آگاهی عمومی، جلوگیری از فساد مالی، خویش خوری، منت گذاری و سرانجام مطالعات گسترده تر در آینده فراهم سازد. در صورت شکایت و توجه مردم به این قضایا باوردارم از یکسو زمینهء خدمات بیشتر برای مردم فراهم می شود و از سوی دیگر کلاه برداران و اختلاس گران در بریتانیا مورد بازپرس قرار می گیرند.

امیدوارم این نوشته راه را برای تحقیق و بازرسی های بیشتر در این زمینه از سوی رسانه های انگلیسی زبان بریتانیا نیز بازنماید. از شهرواندان افغان خواهشمندم اگر می توانند این مطلب را به رسانه های بریتانیوی نیز برسانند تا مسئله در رسانه های انگلیسی زبان نیز بازتاب یابد. تا باین طور با فساد در این بخش مبارزه شود و زمینه خدمات بیشتر برای مردم فراهم گردد.

تعداد پناهندگان افغانستان در بریتانیا:

به اساس تحقیق موسسه icar در سال 2010  تعداد افغان های مقیم بریتانیا اعلام شده توسط دفترمرکزی احصائیه این کشور، به بیشتر از 56,000 هزار نفر می رسد[1]. باید به این نکته اشاره شود که نفوس واقعی شهروندان افغانستان در بریتانیا بیشتر از رقم ارایه شده توسط دفتر مرکزی احصایه می باشد، زیرا نفوس شماری  چهار سال قبل صورت گرفته و هرروز به تعداد مهاجرین افزوده می شود. بنا به فرهنگ معمول در این کشور و موازی با کوچک فرهنگ های دیگر پناهنده گان افغانستان نیز بعد از جابجا شدن در بریتانیا دست به ایجاد سازمان های خیریه، فرهنگی و مذهبی زده اند. پیش فرض ایجاد چنین سازمان ها آنست که از سوی زمینه رشد و تکامل بهتر نسل تازه وارد در فرهنگ و رسوم بریتانیا فراهم می شود و از بعد دیگر کتله ای بزرگی قوه کار وارد جامعه می گردد. مشخصا از اهداف اساسی ایجاد این مراکز کمک های مشورتی، پناهنده گی و انسانی به افغان های تازه وارد به بریتانیا و آشنا سازی نسل نو و در حال رشد به زبان "مادری (دری وپشو)"، زبان انگلیسی و فرهنگ و گذشتهء افغانستان یا بریتانیا است. برای این موسسات پول فراهم می گردد تا خدمات ذیل را رایگان ارایه کنند: مشوره بدهند، زبان انگلسیی و مادری تدریس کنند، کاریابی فراهم نمایند، از مراسم و اعیاد تجلیل کنند، درجلسات سازمان های دیگر شرکت نمایند و در نشست های حکومتی وبرنامه های از این قبیل حاضر شوند.

تاسیس نهادها یا سازمان های خیریه در بریتانیا:

بعد از طی مراحل قانونی در کمیسیون خیریه دربریتانیا یا Charity Commission  برای سازمان های خیریه شماره ثبت و راجستر (Charity number) داده می شود و به اساس آن این موسسات اجازه فعالیت میابند. از دولت و سازمان های دیگر کمک دریافت می کنند و به همین ترتیب درآخرهرسال مالی این سازمان های خیریه، گزارش مکمل مالی شان را که، شامل کُل درآمد و مصرف یک سال سازمان می شود، به کمیسیون خیریه  تسلیم می نمایند. تمام سازمان های خیریه که در آمد مالی شان در سال کمتر از 5000£ باشد بدون داشتن شماره ثبت و راجستر از سوی کمیسیون خیریه بریتانیا می توانند بدون کدام مانع قانونی به کارهای خیریه خود ادامه بدهند. سازمان های خیریه از نقطه نظر ساختاری، دو نوع کارمند دارند: کارمندان رسمی با معاش و آنانیکه رضاکارانه برای مدت کوتاه وارد پروژه های مختلف این سازمان ها می شوند. بخش اجرایوی که شامل رییس و کارکنان دایمی این سازمان ها می شود، از کارمندان با معاش این سازمان ها به حساب می آیند. در بنیان گذاری و ثبت و راجستر این سازمان هاهیئت اُمنا یا Board of Trustees ضرورت است تا تضمین کننده فعالیت های این سازمان ها در نزد کمیسیون خیریه بریتانیا باشند. هیئت امنا نقش غیر فعال و مشورتی/نظارتی دارد، و شاید از بیشترین کارهای سازمان مطلع نباشند. تقریبا تمام  فعالیت ها و پروژه های این سازمان ها توسط رئیس و کارمندان اجرایوی آن طرح ریزی و عملی می شود.  

اهداف و برنامه های موسسا خیریه افغان در بریتانیا:

طبق راهنمودهای کمیسیون خیریه بریتانیا و مطالعه اساس نامه و مرامنامه سازمان های افغان های مقیم در بریتانیا، این سازمان ها تنها و تنها برای یک هدف خاص ایجاد می شوند: ارایه خدمات رایگان و کارهای خیریه. برای درک درست ازمسئولیت سازمان های که توسط افغان ها در بریتانیا ایجاد شده اند، به پاره ای از مسئولیت های این نهادها که برگرفته از اساسنامه های آنان است اشاره می کنم:

-       کمک و همکاری به شهروندان افغانستان که تازه وارد بریتانیا شده اند، از جمله کمک های مشورتی، پناهنده گی، صحی، زبانی و غیره.  هدف از این کار این است، تا فرد تازه وارد به گونه ای بهتری در جامعه ای بریتانیا زنده گی جدید خودش را آغاز کند و از حقوق انسانی که برای هر انسان در بریتانیا تضمین شده است، مستفید شود.

-       آشنا سازی نسل کلان سال با زبان انگلیسی با ایجاد برنامه های آموزش زبان انگلیسی.

-       به همین ترتیب آشناسازی نسل نو درحال رشد در بریتانیا با فرهنگ و زبان های افغانستان.

-       برگزاری جلسه های کوتاه مدت و مسلکی برای کلان سالان.

-       کمک و همکاری با افغان های مقیم بریتانیا در زمینه کاریابی.

-       ایجاد اتحادیه های زنان برای دفاع از حقوق آنان و بلند بردن سطح آگاهی خانواده ها.

تجلیل از روز های ملی ... وغیره.

تشکیلات و مسایل مالی این سازمان ها:

در کل سازمان ها و موسسات خیریه در بریتانیا راه های مختلف برای بدست آوردن اعانه و کمک های مالی برای اجرای برنامه های شان دارند. این راه ها در طی سالهای متمادی گسترده تر و پیچیده تر نیز شده است، برای وضاحت می توان به راه های زیر اشاره نمود:

1-  درآمد مالی در بدل ارایه خدمات؛ سازمان های خیریه در بدل فروش تولیدات، سرمایه گذاری های زود رس وغیره می توانند درآمد ثابت داشته باشند.

2-  کمک های فردی؛ بخش بزرگ دیگری از درآمد مالی سازمان های خیریه را کمک و پرداختن اعانه توسط افراد سرمایه دار جامعه تشکیل می دهد.

3-  شرکت های بزرگ نیز سهم قابل ملاحظه ای در پرداخت اعانه به سازمان های خیریه می گیرند و این امر در طی سالهای اخیر درحال رشد است.

4-  شورای ناحیه ها، حکومت های محلی و مرکزی نیز سهم قابل ملاحظه ای در تامین درآمد مالی سازمان های خیریه و اجتماعی دارند.

5-  سازمان های بزرگ’ مادر ‘مانند  Open Society Foundation, Baring Foundation, Lottery Fund, BBC Children in Need و غیره مانند پل ارتباطی میان کمک کننده های خرد و بزرگ و سازمان های خیریه که عملا خدمات مجانی ارایه می کنند، قرار دارند. نهاهای بزرگ’ مادر ‘ بنا به درخواست سازمان های خیریه جهت تطبیق برنامه هایشان کمک پولی نیز ارایه می کنند.

راه های متعددی دیگر همانطوریکه در بالا اشاره شد، در طی سالهای متمادی برای تامین درآمد مالی سازمان های خیریه بوجود آمده و از این طریق در بدل ارایه خدمات مجانی اجتماعی، فرهنگی وغیره این نهادها کمک مالی دریافت می کنند. این کمک ها در کل به دونوع اند؛ اول کمک های بدون قید و شرط ، این نوع کمک به سازمان های خیریه اجازه می دهد تا بخواست خودشان این کمک ها را مصرف برنامه های شان کنند. دوم، کمک های با قید و شرط، این نوع کمک ها از قبل تعین شده اند و باید در برنامه ای از قبل انتخاب شده مصرف شود. 

سازمان های خیریه ای افغان در بریتانیا بزرگترین درآمد مالی شان را ازهمین سازمان های بزرگ "مادر" و حکومت های محلی و نواحی شهری بریتانیا بدست می آورند. تفصیل چگونگی این درآمد در پایان به بحث گرفته شده است.

تعداد سازمان های خیریه افغان ها در لندن:

بعد از مراجعه و مکاتبه مرتب به کمیسیون خیریه در بریتانیا موفق به بدست آوردن فهرست مکمل از سازمان های ایجاد شده توسط افغان ها در بریتانیا نشدم. این سازمان ها به رغم تماس هایم نیز حاضر نشدند فهرست مکمل را برایم بدهند. باسفارت افغانستان در لندن هم تماس گرفتم وعده کردند فهرست را برایم روان کنند ولی تاحال موفق به دریافت آن نشده ام. در کل فهمیدن و نفهمیدن فهرست مکمل این سازمان ها در هدف این بحث کدام صدمه ای وارد نمی کند. ولی ضرور است، افغان های مقیم این کشور بدانند چند سازمان به نام آن ها در این شهر فعالیت می کنند. همان گونه که در با لا تذکر دادم، ناآگاهی عمومی از چگونگی فعالیت این نهادها سبب شده تا فهرست مکمل این نهادها و مسوولین آن نیز در دست نباشد. و الاعقل و منطق سلیم حکم می کند این سازمان ها هرکدام باید این فهرست را داشته باشند تا افغان ها بتوانند از کمک های این سازمان ها به راحتی استفاده نمایند.

 برای فهم درست از تشکیلات اداری و در آمدها و مصارف سالانه ای این نهادها بطور نمونه به 7 نهاد زیر که تفصیلات آن را از وبسایت کمیسیون خیریه به دست آورده ام با تفصیل بیشتر می پردازم.

1-  انجمن افغانان لندن، شماره ثبت (1060687):

سال تاسیس:

1997
رئیس: عبدالکریم شیرین

اهداف: ایجاد اتحادیه ها برای حمایت از حقوق زنان، جلوگیری از فقر و ارایه تعلیمات برای شهروندان افغانستان در بریتانیا. ایجاد تیم های فوتبال، کریکت وغیره برای نوجوانان.

برای دریافت ماخذ معلومات ارایه شده در بالا به نشانی ذیل مراجعه شود:

http://apps.charitycommission.gov.uk/Showcharity/RegisterOfCharities/PrintReport.aspx?RegisteredCharityNumber=1060687&ReportType=BW

2-  انجمن پیوند افغان ها، شماره ثبت (1139972)[2]:

سال تاسیس: 2005

رئیس اجرایوی: احمد فرید مل

اهداف: کمک به شهروندان افغان مقیم بریتانیا، ایجاد کلاس های زبان مادری برای نوجوانان، راه اندازی صنف های آخر هفته، کارهای رضامندانه، راه اندازی مسابقات فوتبال در جریان رخصتی های تابستانی .....

برای دریافت ماخذ معلومات ارایه شده در بالا به نشانی ذیل مراجعه شود:

http://apps.charitycommission.gov.uk/Showcharity/RegisterOfCharities/PrintReport.aspx?RegisteredCharityNumber=1139972&ReportType=BW

3-  انجـمـن افغانستان و آسیـای میـانـه، شماره ثبت (1096908) :

سال تاسیس: 2003

رئیس اجرایوی: نورالحق نسیمی

اهداف: آموزش زبان انگلیسی و شهروندی، اتحادیه ای حمایت از حقوق زنان، خدمات تجارتی، ترجمانی و ایجاد زمینه های کاریابی.

برای دریافت ماخذ معلومات ارایه شده در بالا به نشانی ذیل مراجعه شود:

http://apps.charitycommission.gov.uk/Showcharity/RegisterOfCharities/PrintReport.aspx?RegisteredCharityNumber=1096908&ReportType=BW

4-  انجمن (شورای) افغان-بریتانیا، شماره ثبت )1080746):

سال تاسیس: 2000

رئیس اجرایوی: فقیر احمد میوند

اهداف: ارایه خدمات پناهنده گی و لسانی برای شهروندان مقین بریتانیا و کمک و رهنمای برای این خورده فرهنگ ها، خدمات صحی و تلاش جهت بلند بردن سطح آگاهی.....

برای دریافت ماخذ معلومات ارایه شده در بالا به نشانی ذیل مراجعه شود:

http://apps.charitycommission.gov.uk/Showcharity/RegisterOfCharities/PrintReport.aspx?RegisteredCharityNumber=1080746&ReportType=BW

5-  انجمن افغان ایکتا، شماره ثبت (1088637) :

سال تاسیس: 2001

رئیس اجرایوی: آرپال سنگهـ خراناه

اهداف: ارایه خدمات انسانی برای ساکنان ناحیه ای سوتهال (Southall)  در لندن. تلاش در جهت رونق دادن آئین سیکیزم با ایجاد نمایشگاه و سیمنار ها. در مجموع کمک به آنانیکه با مشکل اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند....

برای دریافت ماخذ معلومات ارایه شده در بالا به نشانی ذیل مراجعه شود:

http://apps.charitycommission.gov.uk/Showcharity/RegisterOfCharities/PrintReport.aspx?RegisteredCharityNumber=1088637&ReportType=BW

6-  پروژه افغان – ریدنگ، شماره ثبت (1093959):

سال تاسیس:   2002

رئیس اجرایوی:         خانم لندسی ملکزی

اهداف: صنف های آموزش زبان انگلیسی و زبان مادری، کمک های ترجمانی و پناهنده گی برای مهاجرین تازه وارد، کتابخانه برای اجتماع، تهیه مکان زنده گی و ورکشاپ های آموزشی برای اطفال زیر سن و ... .

برای دریافت ماخذ معلومات ارایه شده در بالا به نشانی ذیل مراجعه شود:

http://apps.charitycommission.gov.uk/Showcharity/RegisterOfCharities/PrintReport.aspx?RegisteredCharityNumber=1093959&ReportType=BW

7-  انجمن خیریه‌ای هزاره، شماره ثبت (1100194):

سال تاسیس: 2003
رئیس اجرایوی: خانم سیمین حیدری

اهداف: تلاش در جهت رشد و بلند رفتن سطح آگاهی هزاره ها، معرفی فرهنگ هزاره ها، ایجاد جلسه ها و صنف های تعلمی، تلاش برای پاین بردن فقر و بهتر شدن وضیعت تمام هزاره های دنیا......

برای دریافت ماخذ معلومات ارایه شده در بالا به نشانی ذیل مراجعه شود:

 
http://apps.charitycommission.gov.uk/Showcharity/RegisterOfCharities/PrintReport.aspx?RegisteredCharityNumber=1100194&ReportType=BW

آیا این موسسات/سازمان ها به وظایف خود در بریتانیا عمل می کنند؟

اکنون سوال بنیادی این است، که آیا این سازمان های خیریه به اهداف که در اساسنامه شان وعده داده اند، عمل می کنند؟ آیا پولی را که برای این مقاصد به دست میاورند واقعا در این راه مصرف می کنند؟ مصارفی را که در گزارش سالانه ای شان به کمیسیون خیریه در بریتانیا ارایه داده اند واقعی است؟ واقعا این مبلغ هنگفت را در انجام این کارها به مصرف رسانیده اند؟ آیا افغان های مقیم بریتانیا می دانند که این سازمان ها به نام آنها این مبالغ را دریافت می کنند؟ اگر نمی کنند آیا تاهنوز از دست این ها شکایتی صورت گرفته است یاخیر؟

تا جایی که تجربه شخصی ام و مصاحبه ها و صحبت هایم با افغان های مقیم بریتانیا نشان می دهد این موسسات در مقایسه به مقدار کمک مالی که گرفته اند/می گیرند، در حوزه ای کاری شان در بریتانیا فعالیت و کار چشم گیری نکرده اند. اکثر افغان ها از موجودیت این موسسات خبر ندارند اگرچیزی هم میدانند خیلی محدوداست. برخی از افغان ها برعکس از برخورد این ها تجربه تلخ دارند. برخی این سازمان ها از سوی یک خانواده اداره می شوند. درجلسات ونشست های شان بیشتر از اعضای خانواده شان کسی دیده نمی شود. پس تمام کمک های مالی که این مراکز دریافت کرده اند  به کجا مصرف شده یا می شود؟ در ضمن اینکه فعالیت های این مراکز و موسسه ها چشم گیر نیست، حتی از موجودیت آنها اکثریت افغان های مقیم بریتانیا اطلاع ندارند. تنها افغانستان با پدیده فساد دچار نیست. در کشوری مثل افغانستان که شفافیت، حساب دهی و بازپرسی وجود ندارد، و مجریان قانون و مراجع جلوگیری از فساد خود مشغول فساد اند، شکی نیست که فساد هر روز گسترده تر می شود. اما چرا در بریتانیا؟ و چرا تاهنوز از این مراکز سوال نشده است؟

برخی از این دکان‌های خانوادگی و آلوده به فساد، عوض پرداختن به کارها و وظایف محوله، با شعارهای قومی و ژست های انقلابی با عبور از تعهد اخلاقی کار دریک سازمان خیریه دست به کارهای دیگری می زنند. بانشراعلانات مکاتب فارسی و پشتو و تدریس زبان مادری و رشد این زبان باپست کردن تصاویر خود با اطفال خردسال و نقض حقوق و محرمیت این ها طوری وانمود می کنند که برای وطن و زبان خدمت می کنند. به اجاره گرفتن یک صنف در مکتب های بریتانیا به صورت مجانی برای تدریس در روزهای آخرهفته برای همه مهیاست و تعداد زیادی بدون نشرتصاویر اطفال این کار را انجام میدهند. این مدعیان دروغین از لندن لطف نموده برای مردم بگویند که در بدل دریافت صدهاهزار پوند چه کارماندگار و بزرگی انجام داده اند؟! یکی از این کارهای ماندگارخود را نام ببرند. درحالی که با این مبالغ می شود کارهای بس بزرگی انجام داد. بیشتر این موسسات حتی در روزهای تجلیل از اعیادنیز از مردم پول ورودی می گیرند. درجلسات این ها به جز عده ای اندک به خاطر خودبزرگ بینی و خویش خوری های شان شرکت نمی کنند. تصاویر مجالس این سازمان ها خود سخن می گویند و الا از جمع شصت هزار باید صدتنی در این مجالس شرکت نمایند. پناه بردن به شعارهای گمراه کن قومی از رویکردهای خاینانه وغیرمسوولانه برخی دیگری از این نهادهاست. این ها به جای جمع کردن مردم و کارهای بزرگ برای افغان ها در لندن، به نفاق قومی، شعارهای میان خالی و مسایلی دامن می زنند که مخالف تعهد وکارآنها در یک سازمان خیریه است.

نتیجـه گـیـری

در این نبشته، نخست به زمینه و چگونگی ایجاد سازمان های خیریه پرداخته شد، در قدم دوم روی چند سازمان خیریه که از تعداد کثیری سازمان های خیریه ی افغانی در بریتانیا نمونه گرفته شده بودند بحث صورت گرفت. در این بخش کوشش به عمل آمد تا نشان داده شود؛ مصارف وگزارش حسابدهی این موسسات به کمیسیون موسسات خیریه در بریتانیا متناسب به عملکرد های این نهادها در جامعه ای افغان ها در بریتانیا نیست. اکثر این موسسات و موسسات نمونه برداری شده مطابق اهداف ذکر شده در اساسنامه ای شان عمل نکرده اند. این نهادها برخلاف یا مصروف تقویت ایدولوژی های براندازانه و نژادپرستانه هستند یا مصروف بزرگ نمایی خود و ادعای رهبری قومی با استفاده از پول موسسه خیریه.

نتایج بدست امده از این نبشته را می توان بطور زیر خلاصه کرد:

1-  سازمان های خیریه  افغانی در بریتانیا تا هنوز بررسی ومورد رسیده گی کمیسیون سازمان های خیریه ای بریتانیا قرارنگرفته اند. آنچانکه ذکر کردم، دلیل آن بی خبری عمومی در جامعه افغان های مقیم بریتانیا از نحوه کار و اهداف این سازمان ها هست.

2-  این سازمان ها با در آمد گزاف که دارند[3]، و پول هنگفت که جهت کارهای خیریه برای افغان های مقیم بریتانیا دریافت می کنند، تا هنوز کار و عمل چشم گیری ننموده اند. مهاجرین تازه وارد از جامعه ای عقب مانده ای مانند افغانستان از حقوق انسانی و قانونی شان بی خبراند، و درحین ورود به بریتانیا به مصایب و مشکلات گوناگونی دست و پنجه نرم می کنند. از جمله مورد استثمار و سوء استفاده کاری واقع می شوند، که از یکسو هیچ بنیه اخلاقی ندارد و از سوی هم از کل قوه کار مملکت ضایع میشود.

3-  این سازمان ها برای بهبودی و یاری نسل دوم که تازه در بستر مدرنیته با گذشته ای سنتی بزرگ شده اند، و پارادوکسی در طرز فکر و نحوه دید این افراد بوجود آورده است کاری نکرده اند. این نسل بیشتر درمعرض افراطی شدن و گیرماندن در چنگال حرکت های رادیکال در بریتانیا قرار دارند. یگانه کار برخی این موسسات شاید رشدافراطیت قومی میان عده ای از این جوانان باشد.

4-  نسل بزرگ سال و نا آشنا با زبان، فرهنگ وعنعنات جامعه ای بریتانیا نیز منزوی ترشده و هیچ سهم فعالی در جامعه وحتی خانواده شان ایفا نمی توانند. این سازمان ها حتی جای نشست و برخاستی برای این نسل مهیا نساخته اند.

کمیسیون سازمان های خیریه دربریتانیا مکلفیت قانونی دارند تا از نحوه کار این سازمان ها نظارت نموده و به مشکلات اداری و تخلفات این سازمان ها انگشت انتقاد گذارد[4]. اساسا هدف از این رسیده گی و انگشت گذاشتن همانا اعتماد سازی و جلوگیری از فساد، خویش خوری و بی کفایتی می باشد. حرکت های گوناگونی برای جلوگیری از فساد و بی کفایتی وجود دارد، یکی از رویکرد های معمول در جهان همانا حرکت از پائین به بالا می باشد. بناءً شهروندان افغانستان در بریتانیا با برآوردن صدا و با برملا کردن بی کفایتی ها و حیف و میل های این سازمان ها می توانند نظر مسولین کمیسیون نظارتی را برای جلوگیری و با کیفیت تر ساختن کار این نهاد جلب کنند.