گلاب الدین سخنور

   

از یکسال واندی به این سو دو هزار و چهارده در فکر و ذهن مردم افغانستان چنان گره خورده است که هرکاری با پیشوند ویا پسوند آن (۲۰۱۴) آغاز وانجام یا هم دقیق تر بگویم به نقطۀ تکامل میرسد .
این همه حرف وحدیث ها در مورد دوهزارو چهارده مرا به یاد ماه شب چهارده که شاعران بزرگ سده ها پیش در تشبیه "رخ یار" آن را سروده وعالیترین صفت معشوق خوانده اند، می اندازد. شاعران آن روزگار برای رسیدن به معشوق چه تصویری زیبا و خیال انگیز از ماه شب چهارده نقاشی کرده اند که حتی اگر این "ماه شب چهارده " در شب های سرد زمستانی با شعر" زمستان - اخوان " زمزمه شود بازهم زیباست وعاشقانه میخوانمش .
اما دراین دو هزار و چهاده خوانی ، دوهزاره چهارده نویسی و دو هزار چهارده سرایی آن حال وهوانیست چون ماه شب چهارده از تعهد به عشق بحث دارد و این دو هزار و چهارده بازاریست گرم برای معامله گری و کش وقوس های رسیدن به قدرت و دراین خیالبافی خط و خال یار همان کرسی و قدرت است که تعداد عاشقانه آنرا می سُراید و حتی خواب های هفت میوه آلود در پیوند به آن می بینند.
به یاد دارم که باری سلطان "کرزی " شاید خوابِ دیده بود که معبران روزگارو مقربان ارگ آنرا به هفت میوه تعبیر نمودند و جناب سلطان در یک سخنرانی همایونی ، سال ۲۰۱۴ را با همین عنوان " خوردن هفت میوه" در حافظۀ تاریخ سپرد.
با وجود این همه اما واگرها ، سا ل۲۰۱۴ فرا میرسد ولی نه آن هیولائیست که این همه دلهره و ترس از آن داشت ونه هم معشوقیست که در وصلش سرود و اشک شادمانی ریخت.
تصویری که من از ۲۱۰۴ ویا از هر فردای دیگردارم متفاوت ازاین ها است و این تصویر را در مقدمۀ کتابی که بیست سال قبل از امروز خوانده بودم ودر آغازین سطر آن چنین یافتم " فردای هرملتی بر دیروزش استواراست۱" .
پس من دوهزار وچهارده را نه دوزخ برهوت ، نه هم بهشت موعود بلکه همین برزخ موجود میدانم !
برداشت و نوع نگاه من به ۲۰۱۴ ، نگاه به امروز وتحلیل از دیروز است . وهر ازگاهی که امروز ودیروز را مورد ارزیابی قرار میدهم خواب های هفت میوه آلود کرزی را کابوس بیش نمیدانم وباور دارم که در نبود یک برنامه و استراتیژی مدون ملی "۲۰۱۴" به هیچ عنوان بهتر از"۱۳۹۳" نخواهد بود!
در گاه شمار همین ۱۳۹۲ داریم که رمضان بشر دوست برای گفتن حقایق ودفاع از قانون اساسی ، به امر عبدالروف ا براهیمی "رئیس انتصابی وتوافقی مجلس" توسط افراد امنیتی از مجلس اخراج میشود، فکرمیکنم که برخورد رئیس مجلس نماینده گان، اهانت به این عضو مجلس نیست بلکه هشداریست برای روشنفکران ودگراندیشان کشور و از سوی هم پیام آن خیلی واضح و روشن است که در فضای امروز سیاست افغانستان درست مثل دیروز، تفکر زور وزرمسلط است تا باور های مدنی و ودموکراتیک.
در چنین شرایط حساس و این دست و پاچگی های قشر سیاسی که هیچ یک از طرفهای ذیدخل جزیره های قدرت نمیتواند برای نامزدی کرسی ریاست جمهوری حداقل دو نفر معاون پیداکنند، پس از انتخابات ۲۰۱۴ و پیامدهای پسا انتخابات چه انتظار داشته باشیم ؟
این آشفته بازار سیاست افغانستان با موجودیت چنین سیاستگری که از معامله، تجارت مواد مخدر ، قاچاق ، عوام فریبی ، غارت بیت المال و.... منشاء میگیرد، ساختۀ کارنامه های چند نفرتکه دار قومی است که به عنوان الاهیات لاشریک سیاسی بیشتر از نیم قرن است با لباس های مختلف ( لُنگی جهاد ، دستمالهای مقاومت، ونکتایی های دموکراسی ) وبا شعارهای دین و مذهب ، قوم ، ملیت، سمت ، و زبان برسرنوشت سیاسی مردم حاکمیت میکنند و درتنور داغ معاملات ۲۰۱۴ هم نان شانرا به نرخ برکرسی های قدرت پخته خواهند کرد.
اما ؛ تازمانیکه نسل جوان ، نسل دیگر اندیش در انزوا وحاشیه ، حقوق زن شعار، جامعۀ مدنی پروژه ، دموکراسی باور وارداتی غربی، قبلۀ سیاسی ساستگران تهران ، واشنگتن، اسلام آباد ، استانبول و.... باشد ، این متن باز هم در عین مقوله ختم میشود " فردای هر ملتی بر دیروزش استواراست " و فردای ما "۲۰۱۴" تصویر دیروز ماست ازهمان نوع "دیروز های ۲۰۱۲" وپسا ۲۰۱۴ هم همین آش خواهد بود وهمین کاسه .!