منبع: پرسش

چرا خلیل‌زاد را بر صدر نشاندید؟
در دوازدهمین سال‌گشتِ شهادت احمدشاه مسعود قهرمان ملی افغانستان، ره‌نَورد زریاب نویسنده و پرتو نادری شاعر، از عمل‌کرد برخی از یاران و هم‌رزمان این فرمان‌ده، سخت انتقاد کردند.
در هم‌آیش خوانش شعر به مناسبت شهادت قهرمان ملی، آقای زریاب از این‌که هواداران مسعود در روزهای چانه‌زنی برای ایجاد ائتلاف‌های انتخاباتی، زلمی خلیل‌زاد، سفیر پشین امریکا در افغانستان را بر صدر نشاندند، ابراز تأسف کرد.
این نویسنده گفت: «من نمی‌دانم اگر همین حالا در روزگارِ ما مسعود زنده می‌بود، آیا باز هم سرزمین ما و مردمانِ ما چنین حالت نابه‌سامانی داشتند؟ آیا باز هم چنین وضعیت وحشت‌ناک طبقاتی در این سرزمین حکم‌فرما بود؟ آیا باز هم میلیون‌ها کودک بی‌سرنوشت در خیابان‌های این سرزمین آواره می‌گشتند؟ آیا باز هم گروه عظیمی از گدایان و دریوزه‌گان در خیابان‌ها در رفت‌و‌آمد و استغاثه بودند؟ و سرانجام آیا امریکایی شناخته‌شده مانند خلیل‌زاد، هوای ریاست جمهوری این کشور را در سر می‌پروراند؟»
زریاب از نبود مسعود با دریغ یاد کرد و گفت: «روز و روزگار ما، روز و روزگارِ نابه‌سامانی است. ای کاش مسعود، ا‌م‌روز در میان ما بود و من اطمینان دارم که مسعود چنین وضعی را تحمّل نمی‌کرد.»
استاد زریاب با بیان این‌که وی شخصاً به یاران و نزدیکان مسعود، امیدی ندارد، تصریح کرد: «آیا اگر مسعود زنده می‌بود، دوستان و هم‌رزمانش این چنین به چوکی‌ها و کرسی‌های دولتی می‌چسپیدند؟ آیا اگر مسعود زنده می‌بود، دوستان و هم‌رزمانش این جرأت را می‌کردند که خانه‌های مجلل میلیون‌دالری بسازند؟»
آقای پرتو نادری، شاعر نیز به نزدیکان قهرمان ملی گفت: «کسانی که زیاد از احمدشاه مسعود می‌گویند آن صفت‌های انسانی را که در وجود احمدشاه مسعود بود باید در خود نهادینه بسازند. از بِه‌ترین ویژه‌گی‌های زنده‌گی احمدشاه مسعود منش‌های بزرگ اخلاقی او است.»
استاد نادری با برشمردنِ این ضعف احمدشاه مسعود و مجاهدانِ دیگر که نتوانستند یک تشکل سیاسی بسازند، گفت: «آن‌ها فکر می‌‎کردند که فقط تفنگ است که سرنوشت را می‌سازد، البته با توجه به این‌که کارهای بسیار کمی صورت گرفت، ولی آن قدر گسترده نبود تا توانسته باشد تأثیر بگذارد.»