|
نام سعد محسنی برای خوانندگان این سایت حتماً آشنا است. او و فامیل محسنی از بنیانگذاران شرکت تجارتی "موبی" اند. این شرکت که به فعالیت در ساحه "میدیا" می پردازد در سال ۲۰۰۲ تاسیس شده است و حالا بیشتر از نه صد کارمند دارد.
در انگلیسی می گویند یک عکس اهمیت هزار واژه را دارد. من به جای تشریح کارهای این شرکت، این عکس را از ویبسایت شان نقل کرده ام که نشان می دهد که چه تعداد از تلویزیون ها و رادیوها به کوشش کمپنی ایشان پخش می شود. برای معلومات بیشتر و عمیق تر در مورد فعالیت های این کمپانی در ساحه میدیا به این ویبسایت مراجعه شود.
سعد محسنی چند سال قبل در مجله تایمز یکی از "صد فرد پرنفوذ در دنیا" شناخته شده بود و بنده ترجمه این نوشته را برای کابل ناتهـ کرده بودم. درین اواخر نیویورک تایمز یک مقاله جالب در مورد آقای محسنی داشت که من فرصت ترجمه آنرا نیافتم ولی خوانندگانی که به زبان انگلیسی آشنایی دارند می توانند به آن مقاله دراینجا
دسترسی پیدا کنند.
آنچه مرا به نوشتن این مقدمه واداشت نامهٔ سعد محسنی به روزنامه نیویارک تایمز بود که به تاریخ ۶ اگست نوشته شده بود. این نامه کوتاه در رابطه به گذارشی
بود که نیویارک تایمز دو سه روز قبل از آن پخش کرد. درین گذارش با دو سه جوان و نوجوان در ساحه دانشگاه صحبت شده بود. این جوانان که لباس غربی برتن کرده بودند و از آخرین تیلفون و کامپیوتر سوغات غرب استفاده می کردند حرفهای از گونهٔ طالبی و عصرحجر را در مورد زنان زدند. درین مقاله از قول امینه مستقیم جاوید، رئیس "انجمن زنان افغان بر ضد فساد" یا Afghan Women’s Coalition Against Corruption آمده بود که کسانی که می پندارند افکار نسل جوان افغان تغیر کرده است، تا حدی اشتباه می کنند. او درین گذارش گفته بود، "این جوانان در زمان جنگ بزرگ شده اند. اینها حتی در مورد حقوق خود چیزی نمی دانند چه رسد به حقوق خواهران، مادران، یا خانمان شان. صرف به خاطریکه
آنها لباس جین به تن دارند و موهای خود را به مُد غربی قیچی کرده اند به این معنی نیست که آنها مترقی و روشنفکرند." درین مقاله، متاسفانه، از جوانانی هم نقل قول شده است که با اشاره به بعضی از دخترانی که در تلویزیون کار می کنند، گفته اند که "اگر خواهر من اینطور لباس بپوشد، او را می کشم." حرف مرد دیگری را هم نقل کرده است که گفته است، "این خانم ها را چه کسانی در پارلمان جا داده است؟ جای زنان در خانه است و بس."
با خواندن نامه سعد محسنی با خودم گفتم "جانا سخن از زبان ما می گویی"، لااقل به نظر من، حرفهای منطقی در خود دارد. او می خواهد بگوید که این چند نفر نمی توانند سخنگوی و نماینده افکار تمام مردم افغانستان باشند و ما باید پیشرفت هایی را که درین چند سال اخیر، بعد از سه دهه جنگ و تباهی، داشته ایم، انعکاس بیشتر بدهیم.
ازین زیاده نمی خواهم حرفهای خودم را بگویم. خوانندگان را دعوت می کنم که به گذارش اصلی و ترجمه نامه کوتاه سعد محسنی توجه کنند. ما برای وصل کردن آمدیم.
حامد علی پور
هشت اگست،۲۰۱۳
قضاوت عجولانه در مورد افغانها
نامه به مدیر نشریه نیویارک تایمز
مقاله صفحه اول روزنامه شما (اول اگست) زیر عنوان "طبقه جوان افغان، با وصف کوششهای غرب، هنوز هم به صورت سنتی می اندیشند" چنین نشان داده بود که با وصف پیشرفتهای که درین چند سال صورت گرفته است، هموطنان من از ترقی و روشنگری فقط در ظاهر بهره برده اند. شما باید افغانها را نظر به عمل شان قضاوت کنید نه نظر به گفته شان. این فلسفهٔ است که برنامه های ما روی آن استوار است.
افغانها از سریال ها و برنامه های تفریحی تلویزیونی با عجله انتقاد می کنند ولی تمام این برنامه ها را به صورت منظم می بینند. خانمهای که در رادیو صحبت می کنند، خبرنگار استند، و یا هنرمند استند و آواز می خوانند، تهدید به مرگ می شوند ولی با وصف آنهم بیشتر از نصف نفوس کشور به برنامه ها وکارهای این خانمها علاقمندی نشان می دهند.
حرفهای متعصبانه و مردسالارانه یک جوانک بیست و چند ساله ملبس به لباس جین آخرین مُد غربی و موهای رنگ و روغن دار در مورد اینکه "خواهر و خانم" او باید در کجای جامعه چه سهمی را داشته باشند یا نداشته باشند، نشانگر این نیست که مردم نظر شانرا در مورد زنان تغیر داده اند. نظر عامه مردم شاید از افکار پیشگامان و مترقیان در جامعه پس مانده باشد،همانطوریکه در زمان جنبش های حقوق مدنی در امریکا این حقیقت صدق می کرد. ولی شما باید بپذیرید که در افغانستان یک انقلاب فکری به وجود آمده است و این جهش با فروکشی حمایت بین المللی از افغانستان خاتمه نخواهد یافت.
سعد محسنی
دوبی، امارات متحده
"نویسنده این نامه رئیس و مدیر کل شرکت موبی گروپ است."
|
