ژباړه: هميم جلالزی

   مرغه د توت يوه دانه يووړه
يوې ډبرې ته يې ورکړه
ډبرې باران وغوښت
باران راغی او ډبره يې ښکل کړه
د مچې پر ځای، يو ګل راوټوکېده
له هغې خوا څخه يو مين راغی
د ملاقات ځای ته روان و
ګل يې له تنې راغوڅ کړ
خپلې مينې ته يې ورکړ
محبوبې ګل په زلفو کې کېښود
شېبه وروسته باد راوالوت
او د محبوبې له زلفو يې ګل له ځانه سره يووړ
ښار د مينې بوی په سر واخيست…!