ذبیر هجران

چشم‌هایت دو کاسۀ عسل اند دامنت دشت سبز آهوها

خنده هایت کبوتران سپید که پریدند از لبت بالا

دست‌هایت دو شاخۀ سیب اند گونه‌های تو جفت آلوها

بازوانت رواش پغمانی نام عطر تو چیست گل؟ نعنا

پیش تو بَ بَ بند مانده زبان پیش تو چوب خشک گشته تنم

کاش هر موی من دهان می‌شد  کاش می‌خواند چشم‌های تو را

تشنه ام می تپم به دنبالت های ای آب‌ها! کجا رفتی

جل زده در کنارت افتدیم تو بیا نوش کن مرا دریا!

شاخه شاخه به پای تو خم شد آسمان غرور من حالا

کوه کوه می دوم به دنبالت باد بادم ولی تو بی‌پروا