تــو شــاعــرانـه تـر از هـر بـهار، زیـبایی

و عـاشـــقانــه تـــریـن واژه ی تـــمنایی


شدی در آیینه ی لحظه های من جاری

بـه هـر سو می نگرم بی کرانه پـیدایی


هــوای عشـقِ تـو تـکـرارِ تــازه گی دارد

طلـوعِ خـنده ی خورشید، شعرِ فردایی


بــه راهِ آمــدنـت چشــم تشــنه بـیدارم

بــریــز بــر نـگـهِ خشــکِ من که دریایی


ز گـــامـــهـایِ تــرِ پُــر تـــرانــه ی بـــاران

به گوشِ پنجره ام می رسد که می آیی