زني به روي بسترت
موهايش به سپيدي مي رود
زني ميان شعرهايت
زني در انتظار قرار ها
و زني ميان خاطرات چندسالگي
اما ! ...
تنها يك زن به شوق ديدار تو
موهايش را رنگ مي دهد
رژلبهاي سرخ مي زند
به بيروبار شهر رجعت مي كند
زني كه هنوز ميان حوض كوچك كاشي
ميان ماهي و ماه
به سرگشتگي هايش لبخند مي زند


زهرا اسرافيل
برلين ١١/١٠/٢٠١٦

رنگ پيراهن هايم را به ياد بياور 
سرخ نخستين رنگي بود كه اتفاق افتاد 
سياه شبيه چشماي شرقي تو است 
ترسيم تمام خيابانها، درخت ها 
شراب خانه ها و زنان هميشه مست 
در غربي ترين شهر جهان
با شهرنشينان شتاب زده و مبهوت 
به من نگاه كن 
چيزي براي هم كم نمانده ايم 
تو تعبير روياهايم را دست چپم ماندي 
و من در دست راست تو صداقتم را 
بيا وعده ي ديگري بگذاريم 
تمام شهرهاي جهان "كابل "مي شود و پل سرخ 
برلين ميكده هاي زيادي دارد كه نرفته ايم 
به قرار تكسيم دست نمي برم
ان را مي گذارم
براي رفع تشنگي سأل هاي فراموشي 
اكنون وعده اي بگذار
تا روزهاي رفته را 
چون پيراهن هايمان را رها كنيم



صور اسرافيل 
٧/١٠/٢٠١٦
برلين