تو،
اتاق کوچکی استی
با میز کار بزرگ
و کتاب‌های عجیب
کتاب‌هایی با حروف ناآشنا
به زبان "سانسکریت"
ترا می‌خوانم اوستایی
با صدای لال و گنگی
وقتی "ریگ‌ودا" می شوی
مثل ترانه‌ های قدیمی آهنگ‌دار و مرموز
که به زانو درمی‌آورند عاشقان را
ترا می‌خوانم و آرام، آرام می‌گریم
ترا می‌خوانم و می‌خندم
برای کلماتی که لبخند می‌زنند
نگاه می‌کنند وزندگی می‌کنند بی‌معنی 
برای کلماتی که به شکل
دختران هندو بالباس‌های رنگی و گیسوان دراز
می‌رقصند شادمانه رو به روی چشمانم بی‌هیچ سازی
برای کلماتی که چون خیل پرندگان سپید،
یکهو می‌پرند باهم
که برنگردند