همینکه چند روز قبل اظهارات خانم ملیحه لودهی نماینده پاکستان در سازمان ملل را در مورد پروسه صلح و عدم حمایت پاکستان از شبکه های تروریستی شنیدم، یادم از تجربه خودم و سایر هیات رسمی افغانستان آمد که در هر سفر کاری رسمی در کشور های خارجی با چنین موارد پیش میآییم.

وقتی در نشست ها و یا کنفرانس های خارجی با مسولین سیاسی - اقتصادی و یا اهل علم و فرهنگ کشور های مختلف رو در رو شده هم صحبت میشوید ، همه از سیاست های خصمانه بعضی از کشور های همسایه در قبال کشور ما پشتیبانی نموده و هر چه داد و فریاد بزنید همچنان دست داشتن این کشور ها بویژه پاکستان را در حمایت و پناه دادن به تروریست ها بدیده شک و تردید می نگرند.
بلی ! باید اعتراف کنیم که پاکستان در تبلیغ و بازاریابی سیاسی - اقتصادی به سطح جهانی بسیار قوی و نیرومند بوده و با این مسئله به صورت جدی و استرتیژیک برخورد میکند.

اینکه بعد از سقوط طالبان و روی کار آمدن دولت جدید ، افغانستان به چه پیمانه نیازمند و وابسته به کمک های کشور های خارجی بوده است ، بر همگان هویداست.

که البته در ابتدا نظر به جو سیاسی پیش آمده ، بسیاری از کشور های معتبر خارجی بدون هیچ پیش شرط و ملاحظه‌ای دست بکار شده و به پشتیبانی همه جانبه شان از دولت و مردم افغانستان حمایت کردند . که البته کمک های بعضی از آنها دربرخی از موارد البته بصورت نسبی تا امروز همچنان ادامه دارد.
درین میان آنچه از گذشته تا امروز مایه تاسف و نا امیدی است ، عدم تلاش دولت مردان ما در جلب حمایت سیاسی و اقتصادی کشور های مختلف است.

تا جایکه تجربه نشان داده است ، پاکستان با داشتن نمایندگان سیاسی فعال و ورزیده و لابی های قوی به سطح بین‌المللی در طول 15 سال اخیر توانسته است در روز روشن در چشمان پرقدرت ترین کشور های جهان خاک بزنند و اوضاع و احوال را بر وفق مراد خویش گرداند.
آنها توانسته اند با مهارت و شیوه های مختلف ارتباطات زیرک ترین سیاست مداران کشور های غربی و منطقه‌ای را در دام خود انداخته و تمام مشکلات و معضلات تروریزم در کشور ما و حتی پاکستان را بر گردن دولت و مردم افغانستان باندازند. آنها با این شیوه و طرز کار شان توانسته اند پشتوانه قابل ملاحظه سیاسی و اقتصادی دنیا را به کشور و مردم شان جلب نمایند.

با تاسف که تبلیغات وسیع آنها در اکثر موارد بسیار کارآ بوده و با وجود حمایت مستقیم آنها از تروریزم در افغانستان، اکثر کشور های خارجی سیاست های پاکستان را در قبال افغانستان مثبت خوانده و این کشور را قربانی تروریزم میدانند.
و اما افغانستان، با در نظر داشت موارد ذکر شده و وابستگی عام و تام ما به کمک های اقتصادی و نظامی خارجی ، دولت مردان ما به جای اینکه نمایندگان سیاسی قویتر و لابی های با مهارت تر از سایر کشور ها را جهت جلب حمایت کشور های قدرتمند خارجی بفرستند، در پانزده سال گذشته در اکثر موارد افراد گنگ و لال و یا هم اینکه برادران مسن و بیمار ریس جمهور و سایر رهبران سیاسی و شرک های قدرت به سفارتخانه ها و نمایندگی های سیاسی فرستاده شده اند. تا در صورت بروز کدام مشکل عاجل صحی البته نظر به کهولت سن و مزمن بودن مریضی شان ، با استفاده از منابع و امتیازات وافر دیپلوماتیک و دسترسی جامع به امکانات مختلف در کشور های خارجی به سلامتی خود رسیده و از طرف دیگر روز های آخر عمر شان را با عزیزان شان بدور از دود و خاک و نا ملایمتی های روزگار در کشور ، در فضایی معیاری و آرام سپری نمایند.

آری ! وقتی یک دیپلومات ارشد سیاسی ما امکان فهم و درک زبان رایج در کشور میزبان و یا یکی از زبان های بین المللی را نداشته باشد ، وقتی نماینده سیاسی ارشد کشور ما به هیچ یک از سیستم های مروج ارتباطات امروزی مانند ایمیل و یا سایر وسایل ارتباطی آشنایی و بلدیت نداشته باشد ، زمانیکه نماینده با صلاحیت ما از اخبار و سیاست کشور میزبان سر در نیاورد و بلاخره از توانایی کامل جسمی و صحی برخوردار نباشد ، ما هرگز در جلب حمایت خارجی و معرفی کشور و مردم ما در دنیا کنونی بجای رسیده نمی توانیم . و از طرف دیگر با هجوم تبلیغات دشمنان کشور ما که در هر جا و در هر جمع بر علیه کشور و مردم ما از هیچ نو پروپاگاند دریغ نمی ورزند هیچ کاری کرده نمی توانیم.

درین اواخر در بعضی از موارد اقدامات مسولین حکومت وحدت ملی در برکناری چندین سفیر از گتگوری های ذکر شده و معرفی چهره های مبتکر ، فعال و با سوابق کاری و تجربه عینی از اوضاع فعلی کشور به نمایندگی های سیاسی کشور ، ستودنی است.

بلی ! نظر به شرایط و اوضاع بحرانی کنونی و نظر به وابستگی کشور ما به حمایت بین المللی جا دارد تا دولت مردان ما در پالیسی و دیپلوماسی خارجی خود تجدید نظر نموده و منافع کشور و مردم خود را بر منافع خانوادگی ، سمتی و قومی ترجیح داده و افراد واجد شرایط را در چنین وظایف حیاتی بگمارند تا باشد که در جلب کمک و حمایت های سیاسی ، اقتصادی کشور های خارجی جهت رشد و انکشاف کشور ما و آوردن صلح و ثبات سهم ارزنده یی ایفا نمایند.