حمله موشکی به عمارت پارلمان، نشان‌دهنده ‌آسیب‌پذیری امنیتی این نهاد و مجموع تاسیسات پایتخت است. طالبان و دیگر گروه‌های تروریستی مخالف نظام مشروع و قانونی افغانستان، به ساد‌گی می‌توانند از فراز تپه‌ها و ساحات زیر پوشش امنیتی شهر و تاسیسات مهم را هدف قرار دهند. از آن جایی که در سال جاری خورشیدی تهدیدات تروریستی جدی است، ایجاب می‌کند که تدابیر امنیتی پایتخت و تاسیسات مهم سخت‌تر شود.

در راس قرارگاه‌های نیروهای امنیتی در کابل و هم‌چنان در وزارت‌خانه‌های قوای مسلح، افسران خیلی مجرب و حرفه‌ای وظیفه اجرا می‌کنند. برای این افسران تشخیص برد موشک‌های طالبان و دیگر گروه‌های مسلح کاری ساده است. برد سنگین‌ترین موشک‌های آنان از یک کیلومتر بیشتر نیست. بنابراین ایجاب می‌کند که شعاع چند کیلومتری تاسیسات مهم زیر پوشش امنیتی باشد.
اگر با وجود تدابیر کافی امنیتی و پوشش شعاع چند کیلومتری تاسیسات مهم، هنوزهم تهدید موشکی رفع نشود، در آن صورت باید اذعان کرد که دشمنان نظام، در صفوف نیروهای امنیتی عوامل نفوذی دارند. سازمان‌های کشفی و استخباراتی کشور باید عوامل نفوذی طالبان و دیگر گروه‌های تروریستی را شناسایی و از صفوف نیروهای امنیتی خارج کنند. شاید هم برخی از افسران و سربازان در انجام وظایف‌شان جدی نباشند و صرف به حضور در پوسته اکتفا کنند. چنین افسران و سربازان تنبل هم باید از صفوف نیروهای امنیتی اخراج شوند. باید فرماندهان و افسران آن طوری که ایجاب می‌کند از پرسونل امنیتی خود نظارت کنند.

ناکامی ‌نیروهای امنیتی در حفاظت از عمارت پارلمان، یا وزارت‌خانه‌های قوای مسلح، هیچ توجیهی ندارد. افسران حرفه‌ای، منابع کافی و شناخت لازم از فعالیت‌های طالبان وجود دارد، اما با وجود آن هم پارلمان مورد حمله موشکی قرار می‌گیرد. این واقعا موجه نیست. روزی که سرپرستان وزارت‌خانه‌های قوای مسلح به پارلمان تشریف می‌برند، عمارت این نهاد مورد حمله موشکی قرار می‌گیرد. این واقعا غیرموجه است. این شکست امنیتی را هیچ به‌صورتی نمی‌توان انکار کرد. وزارت‌خانه‌های قوای مسلح باید موضوع را بررسی کنند. اگر ما افسرانی نداریم که میزان برد موشک‌ها و سطح تهدید را به‌صورت درست و مشخص ارزیابی کنند، در آن صورت باید حقیقت برای مردم افغانستان گفته شود.

مردم افغانستان انتظار دارند که فرماندهان نیروهای امنیتی، این نیروها را در فصل جنگی چنان به شایستگی مدیریت کنند که طالبان و گروه‌های تروریستی دست‌آوردی نداشته باشند. مردم انتظار دارند که نیروهای امنیتی در این فصل جنگی به‌صورت تهاجمی‌ به میدان نبرد بروند و نیروهای تروریستی را سرکوب کنند. انتظارات همه به‌جا است. نیروهای امنیتی افغانستان، منابع کافی در اختیار دارند، نیرو دارند، حمایت کافی بین‌المللی دارند و از حمایت مردمی‌ هم برخوردار‌اند. بنابراین هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای وجود ندارد که نیروهای امنیتی نتوانند از عهده وظایف‌شان برنیایند.

سران حکومت باید مشکل ضعف رهبری را در نیروهای امنیتی حل کنند. اگر سرپرستان ناتوان‌اند آنان را تعویض کنند، اگر برخی از فرماندهان ناتوان‌اند، آنان را با فرماندهان توانا جاگزین کنند، اگر فساد مالی و اداری بیداد می‌کند، جلو فساد را بگیرند، تا تمام موانعی که بر سر راه نیروهای امنیتی وجود دارد، برطرف شود و این نیروها از آزمون این فصل جنگی موفق بیرون شوند. نیروهای امنیتی ما امسال غیر از موفقیت، انتخاب دیگری ندارند. بقای نظام به موفقیت این نیروها وابسته است. سران حکومت و سرپرستان وزارت‌خانه‌های قوای مسلح باید حساسیت اوضاع را درک کنند، دست به کار شوند و هرچه زودتر مشکلات فرا راه نیروهای امنیتی را برطرف کنند.