خب، چه کسي در اين مناطره بر حق است؟ من فکر مي​کنم تندروها. سطح تجارت جهاني امروزه خيلي بالاتر ازحدودي است که پيش از اين وجود داشته است و به​علاوه دايره خيلي کلان​تري از خدمات و کالاها را درگير خود کرده است. اما بزرگ​ترين تفاوت در سطح سرمايه​گذاري و گردش سرمايه است. پول الکترونيکي يا پولي​ که تنها به​صورت اعدادي در کامپيوترها وجود دارد نشان مي​دهد که اقتصاد جهاني امروز، هيچ مقارني در قديم نداشته است.

در اقتصاد الکترونيکي جديد، مديران مالي، بانک​ها، شرکت​ها وهم​چنان ميليون​ها سرمايه گذار خصوصي، مي توانند مبالغ هنگفتي از سرمايه را با يک کليک​کردن کامپيوتر از يک طرف دنيا به طرف ديگر دنيا انتقال بدهند. وقتي آن­ها مي​توانند چنين کنند، پس مي​توانند اقتصادهاي ظاهرا قوي را هم بي​ثبات کنند چنان​که در حوادث آسيا اتفاق افتاد.

ميزان انتقال جهاني سرمايه معمولا با دالر امريکا حساب مي​شود. يک ميليون دالر براي خيلي از مردم پول بسياري است، اما اگر اين پول را در بانک​نوت هاي صد دالري سر هم بگذاريم حدودا هشت اينچ بلندي خواهد داشت. يک ميليارد يا به عبارتي يک هزار ميليون تقريبا از کليساي سنت پل هم بلند خواهد شد و يک تريليون يعني يک هزار مليارد دالرحدودا ۱۲- مايل بلندي خواهد داشت، يعني بيست بار بزرگ​تر از کوه اورست.

چيزي در حدود يک ميليون دالر هرروز در بازارهاي پولي دنيا دادوستد مي​شوند. و اين افزايش عظيمي است (حالا گذشته​هاي خيلي دورتر به کنار)​ نسبت به اواخر دهه ۱۹۸۰. ارزش پولي که ما درجيب​ها يا حساب​هاي بانکي​مان داريم نسبت به نوسان اين چنين بازارها بالا و پايين مي​شود.

من مشکلي نمي​بينم که بگويم جهاني​شدن چنان​که ما داريم تجربه​اش مي​کنيم در بسياري از حريم​ها نه​تنها تازه بل​که انقلابي است. با اين​همه، من باور دارم که نه بدبين​ها و نه تندروها هيچ کدام از جهاني شدن و اين​که چه مفاهيمي براي ما دارد هنوز درک درستي ندارند. هر دو گروه اين پديده را تقريبا به تنهايي در اصطلاحات اقتصادي ديده اند. و اين اشتباه است. جهاني​شدن به همان اندازه که فرهنگي است، سياسي و تکنولوژيکي نيز است. و البته بر همه چيز با توسعه در سيستم​هاي ارتباطي تاثير گذاشته است. فقط کافيست با دهه ۱۹۶- مقايسه کنيم.

دراواسط قرن نوزده يک نقاش چهره در ماساچوست، به نام ساموييل مورس اولين پيام را به وسيله تلگراف برقي ارسال کرد "خدا چه ساخته است؟" و با اين کار او فصل تازه​اي را در تاريخ بشر ورق زد. پيش از آن هر گز پيامي به جايي فرستاده نمي​شد، مگراين​که  قاصدي يا مسافري با خود آن را مي​برد. اينک پيش​رفت در عرصه ارتباطات ماهواره​​اي هر ذره را چون قطع رابطه​اي دراماتيک با گذشته مشخص مي​کند. اولين ماهواره تبليغاتي در سال ۱۹۶۹ افتتاح شد. حالا بيش از دو صد نوع از اين ماهواره​ها روي زمين وجود دارد که هر کدام مقادير عظيمي ازاطلاعات را جابه​جا مي​کند.

اشکال ديگر ارتباطات الکترونيکي، که بيش​تر و بيش​تر با انتقالات ماهواره​اي گره خورده است نيز در طي چند سال گذشته سرعت فزايند​ه​اي گرفته است. هيچ کيبل بين قاره​اي تا اواخر دهه ۱۹5- وجود نداشت. اولين نوع آن چيزي کم​تر از صد صدا را نگه مي​داشت. همان هايي که امروز بيش از ميليون​ها صدا را حمل مي​کند.

سيستم مورس در اول فبروري سال ۱۹۹۹ حدودا صد و پنجاه سال بعد از آنکه وي سيستم نقطه و خط خويش را اختراع کند، از صحنه جهاني ناپديدشد. به​جاي آن سيستمي آمد که تکنولوژي ماهواره​اي را استفاده مي​کند. خيلي از کشورها حتي پيش از اين براي گذار از سيستم مورس آماده شده بودند. مثلا فرانسه در سال ۱۹۹۷ در آب​هاي داخلي​اش اين سيستم را رها کرده بود.

ارتباطات الکترونيکي فوري تنها راهي براي انتقال سريع خبرها و اطلاعات نيست، وجود آن شالوده زندگي همه ما را چه فقير چه پول​دار دگرگون مي​کند. وقتي قيافه نلسون ماندلا براي ما از همسايه دربه ديوارمان آشناتر است، معلوم است که چيزي در طبيعت تجربه روزانه ما تغيير کرده است.

نلسون ماندلا يک ستاره شناخته شده (سيليبريتي) جهاني است و خود اصطلاح ستاره به طور گسترده محصول ارتباطات تکتولوژيکي جديد است. گستردگي تکنولوژي​هاي رسانه​اي با هر موج ابداع افزايش مي يابد. براي راديو در ايالات متحده ۴- سال طول کشيد تا تعداد شنوندگانش را به پنجاه ميليون نفر برساند. همان اندازه​اي که از کامپيوترهاي شخصي تنها ۱۵ سال پس از ساختش استفاده مي​کردند و اين تنها چهارسال ديگر مي​خواست تا اين امکان براي پنجاه ميليون امريکايي به وجود بيايد که به طور مرتب از اينترنت استفاده کنند.